(USS Harry S. Truman (CVN-75راه انداری و افتتاح:مراسم رسمی افتتاحیه و راه اندازی ناو هواپیمابر USS Harry S. Truman با سخنرانی Bill Clinton رئیس جمهور وقت آمریکا انجام گردید. از دیگر اشخاص برجسته حاضر در آن مراسم میتوان به Ike Skelton نامزد سی و سومین دوره انتخابات ریاست جمهوری آمریکا, Mel Carnahan فرماندار ایالت میسوری, کاپیتان Thomas Otterbein به عنوان اولین فرمانده ناو, وزیر دفاع آمریکا William Cohen و همچنین John H. Dalton فرمانده وقت نیروی دریایی اشاره داشت. تاریخ نگار و عملیات ها:سال های 1998-1999:Truman برای نخستین بار بطور رسمی وارد ناوگان نیروی دریایی گردید و گواهینامه صلاحیت عملکرد برای عرشه پروازی آن صادر شد. همچنین در طول این مدت آزمایشات مختلف جهت حصول اطمینان از عملکرد صحیح سامانه پرتاب و بازیابی مجدد هواپیما در شرایط اضراری به همراه آموزش تخصصی پرسنل و خدمه کشتی مورد ارزیابی و سنجش قرار گرفت.سال 2000 اولین سفر رسمی:نخستین سفر رسمی ناوهواپیمابر Harry S. Truman در تاریخ 28 نوامبر سال 2000 میلادی و با همراهی اسکادران هوایی Carrier Air Wing 3 ملقب به CVW-3 آغاز گردید. پس از عبور از کانال سوئز, اسکادران پروازی ناو HST بیش از 869 سورتی پرواز را در جهت پشتیبانی از عملیات Southern Watch و یا همان "دیدبان جنوبی" (عملیات مشترک در میان کشورهای: آمریکا, انگلستان, فرانسه و عربستان بر علیه عراق) به انجام رساند. از جمله مهمترین عملیات های انجام شده میتوان به انهدام و نابود سازی سایت های سامانه پدافند هوایی عراق در تاریخ 16 فوریه سال 2001 و در پاسخ به شلیک موشک زمین به هوای حکومت عراق به سوی هواپیمای نیروهای ائتلافی شورای امنیت سازمان ملل متحد اشاره داشت.  عملیات نظامی در 27 آوریل همان سال پایان یافت و ناو HST در تاریخ 23 می سال 2001 به سوی آمریکا بازگشت. ناو در تاریخ 5 سپتامبر تحت تعمیرات و بهسازی های پروژه "افزایش قابلیت" (Planned Incremental Availability و یا PIA که نوعی تعمیرات دوره ای و بروز رسانی در نیروی دریایی ایالات متحد میباشد) قرار گرفت. سال های 2002-2003:HST در پنجم دسامبر 2002 و مجددا" به همراه اسکادارن پروازی CVW-3 عازم دومین سفر رسمی خود گردید. در طول این سفر کشتی از شهرهای Marseille در فرانسه, Souda Bay و Crete در یونان, Koper در کرواسی و نهایتا" اسلوونی بازدید نمود. در بین تاریخ های 19 مارس الی 18 آوریل, اسکادران پروازی بیش از 1300 سورتی پرواز رزمی در دریای مدیترانه و در جهت پشتیبانی از حمله اولیه به عراق در سال 2003 به انجام رساند. کشتی پیش از بازگشت به بندر Norfolk در تاریخ 23 می 2003 در شهر Portsmouth انگلستان توقف نمود. پس از این سفر, ناو Truman از ماه آگوست سال 2003 الی 13 فوریه 2004 تحت دومین مرحله از پروژه PIA قرار گرفت. سال های 2004-2005:در روز دوم ژوئن 2004 درخواستی مبنی بر پشتیبانی HST از عملیات Summer Pulse 04 و طرح "پاسخگویی نیروی دریایی ایالات متحده" ارسال گردید و این ناو به دریای مدیترانه اعزام شد. کشتی در بندر Naples ایتالیا پهلو گرفت و پیش از آنکه در 25 جولای همان سال به خانه بازگردد, در عملیات دریایی "شکوه عقاب" (Operation Majestic Eagle) واقع در ناحیه شرقی اقیانوس آرام شرکت نمود. کشتی مجددا" در سیزدهم اوکتبر همان سال, بندر Norfolk را برای انجام سومین ماموریت گسترده خود ترک نمود و مسیر خود را به سوی Souda Bay و Crete در یونان ادامه داد. همچنین در تاریخ 20 نوامبر و در طول یک مرحله عملیاتی, ناو HST به کمک ناوهواپیمابر USS John F. Kennedy در خلیج فارس شتافت.  Truman و اسکادران هوایی CVW 3 مجموعا" 2577 سورتی پرواز و حدود 13000 ساعت پرواز را در جهت حمایت از عملیات آزادسازی عراق (OIF و یا Operation Iraq Freedom) و عملیات حفاظت دریایی (MRO و یا Maritime Security Operations) به انجام رساندند. همچنین این ناو یکبار  در روز نوزدهم مارس 2005 به کمک رزم ناو USS Carl Vinson در خلیج فارس اعزام گردید. با توجه به برنامه از پیش تعیین شده جهت عبور از خط استوا و پهلو گرفتن در آفریقای جنوبی, برخی مسائل دیپلماتیک منجر به تغییر مسیر در تاریخ 19 آوریل 2005 و پیش از بازگشت به آمریکا گردید. در برنامه جدید, ناو با عبور از کانال سوئز در بندر Portsmouth انگلستان توقف نمود. در تاریخ 1 سپتامبر 2005 و در پی وقوع طوفان کاترینا در ایالات متحده آمریکا, Truman به یاری گارد ساحلی این کشور پرداخت. ناو در روز چهارم سپتامبر وارد خلیج مکزیک گردید و نقش پرچمدار نیروهای دریایی ایالات متحده را در یاری رساندن به آسیب دیدگان این طوفان ایفا نمود. هنگامیکه دریاسالار دوم Joseph Kilkenny به سمت فرمانده عملیات مشترک Joint Task Force (JTF) Gulf Coast (عملیات مشترک در میان وزارت دفاع آمریکا و آژانس مدیریت بحران فدرال در جهتیاری رساندن به آسیب دیدگان طوفان کاترینا) منتصب گردید, ناو HST در خلیج مکزیک لنگر انداخت و به ایفای نقش خود در عملیات فراهم نمودن آب آشامیدنی جهت بازماندگان حادثه با استفاده از بالگرد پرداخت. فرماندهی این عملیات بر عهده ناو هلیکوپتر بر (USS Iwo Jima (LHD-7 قرار داشت. همچنین این ناو با ارسال غذا و تجهیزات به پایگاه هوایی JRB New Orleans موجب گردید تا این مرکز در طول بحران بطور عملیاتی باقی بماند. نهایتا" Harry S. Truman پس از 5 هفته امداد رسانی به آسیب دیدگان, در ماه اکتبر سال 2005 به بندر اصلی خود بازگشت. سال 2006:ناو Harry S. Truman در ماه ژانویه 2006 جهت انجام برخی تعمیرات و بهسازی ها به حوضچه های مجموعه Norfolk Naval Shipyard منتقل شد. در طول این دوره بسیاری از سامانه های الکترونیکی و نظامی ناو مورد ارتقا قرار گرفتند و همچنین برخی نقایص کوچک در بخش راکتور اتمی که نشات گرفته از جوشکاری های پیشین بودند مورد تعمیر و بهسازی قرار گرفتند. کشتی در ماه دسامبر سال 2006 این مجموعه را ترک نمود و جهت اعزام به ماموریت در ماه آوریل 2007 آماده گردید. سال 2007:در تاریخ 15 آگوست 2007 یک فروند هواپیمای  E-2C Hawkeye پس از برخاست از عرشه ناو دچار حادثه گردید و کلیه 3 خدمه آن جان باختند. در روز پنجم ماه نوامبر همان سال, Harry S. Truman به همراه اسکادران هوایی CVW-3 با ترک بندر Norfolk چهارمین ماموریت گسترده خود را در جهت حمایت و پشتیبانی از عملیات OIF و آزادسازی عراق آغاز نمودند. سال 2008:HST در تاریخ 4 ژوئن سال 2008 به خانه بازگشت. کشتی در ابتدا به پایگاه دریایی Mayport در ایالت فلوریدا مراجعه نمود تا دیداری 3 روزه با دوستان و دست اندرکاران ساخت فیلم Tiger Cruise (یکی از فیلم های ساخته شده در خصوص حادثه 11 سپتامبر که بخشی از آن در ناوهواپیمابر USS Harry S. Truman فیلمبرداری شده است) داشته باشد. پس از اتمام این ماموریت, ناو HST موفق به دریافت چهارمین نشان Battle E (نشان افتخار جهت تعداد معدودی از شناورها و تجهیزات برتر نیروی دریایی آمریکا) جهت سال 2008 و اوایل 2009 گردید. سال 2009:HST بیش از 7 ماه در مجموعه Norfolk Naval Shipyard تحت تعمیرات دوره ای و برنامه PIA قرار داشت و نهایتا" این تعمیرات در ماه فوریه سال 2009 پایان یافتند. در تاریخ 5 آگوست 2009 تعدادی هواپیمای پیشرفته و جنگ الکترونیک EA-18G Growlers از اسکادران های حمله الکترونیکی 129 (کد VAQ-129) و 132 (کد VAQ-132) اولین آزمایشات مربوط به مرحله فرود با استفاد سامانه مهارکننده ناو USS Harry S. Truman تمرین نمودند. سال 2010:ناو Truman به مدت 7 ماه جهت پشتیبانی از عملیات حفاظت دریایی به ناوگان پنجم و ششم دریایی ایالات متحده پیوست. Truman در تاریخ 20 ژوئن 2010 به عنوان رهبر ناوگروه دریایی ایالات متحده متشکل از 11 رزم ناو آمریکایی و 5000 نفر خدمه نظامی از کانال سوئز عبور نمود. ناو HST در طول 213 روز ماموریت خود از 4 بندر در شهرهای Marseille در فرانسه, دبی در امارات متحده عربی, منامه در بحرین, Souda Bay و Crete در یونان بازدید نمود. سال 2011:در تاریخ 2 فرویه سال 2011, فرمانده ناوگان نیروی دریایی ایالات متحده در منطقه اقیانوس اطلس, ناو Truman را به عنوان برنده عنوان Battle E جهت سال 2010 انتخاب نمود. این مورد به عنوان سومین افتخار HST در کسب مقام Battle E محسوب میگردید. این کشتی در طول 12 سال سابقه عملیات خود موفق به کسب 6 عنوان برتر نیروی دریایی آمریکا گردیده است که به ترتیب در سال های 2003, 2004, 2005, 2008 و 2009 کسب گردیده اند.  ناو HST در اواخر ماه مارس سال 2011 جهت انجام تعمیرات دوره ای وارد مجموعه عظیم Norfolk Naval Shipyard گردید. در طول این دوره از تعمیرات دکل مرکزی ناو با نمونه ای جدید تعویض گردید و همچنین تسلیحات دفاع نزدیک مورد بازنگری و ارتقا گسترده قرار گرفتند. همچنین سامانه خودکار شبکه دیجیتال (ADNS) جهت ایجاد ارتباط متداوم در میان ناو و تهدیدات احتمالی و همچنین ارزیابی سطح عملکرد و چگونگی انهدام آنها بر روی آن افزوده گردید. انتظار میرود تعمیرات اساسی این ناو در اوایل سال 2012 تمام شوند و Truman جهت اعزام به ششمین ماموریت برون مرزی آماده گردد. از جمله سایر موارد مهم انجام گرفته در طول Overhaul مذکور میتوان به ارتقا فضای رفاهی خدمه با نصب 2500 قفسه جدید, تعویض 4273.539 متر مربع از فضای عرشه پروازی و همچنین رنگ آمریزی بیش از 9847.722 متر مربع از بدنه آن را نام برد. متاسفانه کاپیتان Tushar Tembe فرمانده پیشین ناو HST در روز هشتم نوامبر 2011 و در اثر سقوط از روی عرشه ناو درگذشت. پس از این واقعه, کاپیتان Craig Clapperton فرماندهی ناو هواپیمابر USS Harry S. Truman را بر عهده گرفت. رادارها و تجهیزات الکترونیکی:رادار آرایه فازی جستجوی هوایی و 3 بعدی AN/SPS-48E (برد 410 کیلومتر)رادار آرایه فازی جستجوی هوایی و 2 بعدی AN/SPS-49(V)5 (برد 480 کیلومتر)رادار هدفگیری دقیق AN/SPQ-9Bرادار کنترل ترافیک هوایی AN/SPN-46رادار کنترل ترافیک هوایی AN/SPN-43Cرادار کمکی جهت فرود دقیق AN/SPN-414 رادار فرستنده و گیرنده سامانه هدایت Mk-91 NSSM4 رادار Mk-95AN/SPN-46تجهیزات جنگ الکترونیک و مختل کننده:غلاف الکترونیکی اقدام متقابل SLQ-32A(V)4سامانه گمراه کننده اژدرهای دریایی SLQ-25A Nixie SLQ-25A Nixieتسلیحات:2 پرتابگر موشک های پدافندی Sea Sparrow2 پرتابگر موشک های پدافند ضد هواپیمای RIM-116 Rolling Airframe3 توپ ضد کشتی Phalanx CIWSنوع و قطر زره: محرمانه RIM-116 Rolling Airframe(پایان)============================ترجمه, تالیف و تنظیم: CAPTAIN PILOTمنابع: http://www.HullNumber.com و http://en.Wikipedia.org و نویسنده