KC-10 هواپیمای سوخترسان هوا به هوایی است که مشتقی از DC-10-30 می باشد. این دومین هواپیمای ساخت مک دانل داگلاس بود که بعد از C-9 به خدمت نیروی هوایی امریکا در می آمد. طراحی و توسعه : با شروع جنگ ویتنام تردید ها در خصوص ناوگان هوایی 700 فروندی هواپیماهای KC-135 آغاز گشت.سوخترسانی هوایی امری اجتناب ناپذیر برای ناوگان هوایی آمریکا در جنوب شرق آسیا و ناوگان بمب افکن های اتمی به شمار می رفت.بنا بر تحقیقات,نیروی هوایی آمریکا در جستجوی هواپیمایی با گنجایش سوخت بیشتر نسبت به KC-135 بود. با شروع جنگ یوم کیپور و عملیات Nickel Grass آمریکا لزوم سوخت گیری هوا به هوا برای آمریکا بیش از پیش اشکار شد.به علت منع شدن C-5 ها از فرود در اروپا,خلبانان این ناوگان مجبور به پرواز مستقیم از آمریکا به اسرائیل و با حداکثر بار مجاز بودند.همین امر موجب آموزشهای بیشتر سوخترسانی هوا به هوا به آنها توسط وزارت دفاع و نیروی هوایی آمریکا شد.همجنین به علت بزرگی این هواپیماها وزارت دفاع آمریکا دریافت که هواپیمای بزرگتر سوخترسان بزرگتر نیز می خواهد. به سال 1975 ,4 فروند هواپیما کاندیدای طرح "سوخترسان پیشرفته برای نیروی هوایی آمریکا" شده بودند.لاکهید تری استار L-1011 ,بوئینگ 747 ,مک دانل داگلاس DC-10 و لاکهید C-5.نیروی هوایی آمریکا DC-10 را برگزید. طراحی KC-10 با تغییرات جزئی در سازه DC-10-30CF همراه بودو این تغییرات شامل اضافه شدن بوم سوخترسانی و اتاقک کنترل بر روی قسمت عقب هواپیما بود.این هواپیما همچنین قادر به سوخترسانی بوسیله  سیستم های سوخترسانی شلنگی بود. درهای کارگو و پنجره های این هواپیما نیزحذف شده بود. اولین پرواز این هواپیما به تاریخ 12 جولای 1980 بود.اولین سری رنگ آمیزی این هواپیما به این شکل بود که قسمت شکم هواپیما به رنگ خاکستری و قسمت بالاتر به رنگ سفید در می آمد.استتار ارتشی به رنگ خاکستری-سبز نیز بر روی بقیه تانکر ها نقش بست اما در آخر اکثر تانکرها به رنگ یک دست خاکستری تیره در آمدند. اتاقک اپراتور سوخترسان نیز در عقب هواپیما بود و اپراتور با سیستم های دیجیتال و Fly-By-Wire بر عملکرد بوم نظارت داشت. 20 فروند ازین هواپیماها نیز به پادهای شلنگی سوخترسان بر روی بالهایشان مجهز شده بودند.سیستم شلنگی و پراپ می توانست به تمامی هواپیماهای نیروی دریایی آمریکا,سپاه تفنگداران دریایی آمریکا و در آخر اکثر هواپیماهای ناتو سوخت دهد. KDC-10 : نیروی هوایی سلطنتی هلند در سال 1984 نیاز خود را برای هواپیمای جدید ترابری اعلام نمود.این هواپیما می بایست بردی معادل با 4500 کیلومتر داشته باشد و قادر به سوخترسانی به هواپیماهای اف-16 هلند نیز می بود.به این منظور در سال 1992 دو فروند هواپیمای DC-10-30CF از شرکت Martinair هلند خریداری شد.زمانی که یکی ازین دو فروند در پرواز 495 این شرکت سقوط کرد,یک فروند دیگر خریده شد. تبدیل این هواپیما توسط شرکت مکدانل داگلاس آمریکا در راستای برنامه فروش تسلیحات به کشورهای خارجی انجام گرفت.این تبدیل حدود 90 میلیون دلار برای طرف هلندی هزینه برداشته بود.هواپیماها به سیستم سوخترسانی ثابت و شلنگی مجهز بودند اما بدلیل اینکه مکدانل داگلاس تجربه ای در سیستم مورد نظر هلندی ها (که اضافه شدن اپراتور برای کنترل سیستم های شلنگی را می خواستند)نداشت و همچنین تفاوت هواپیمای سوم با بقیه,این طرح با آن بودجه سازگاری نداشت. بدین منظور با حذف این سیستم و حذف سطح بین قسمت بار و مسافر این هزینه در حدود 96 میلیون دلار شد. برای تعدیل هزینه ها شرکت مکدانل داگلاس از شرکت های هلندی برای همکاری در این زمینه دعوت به عمل نمود.این بخش از کار بوسیله ی شرکت KLM انجام گرفت. در نهایت در سالهای 95 تا 96 این هواپیماها دیر تر از موعد تحویل داده شدند.این می توانست هزینه ها را بیشتر کند اما قرارداد هلند با مکدانل داگلاس مبنی بر خرید بالگردهای آپاچی و توافق طرفین توانست همان 96 میلیون دلار را عاید مکدانل کند. سابقه عملیاتی : آمریکا : KC-10 بین سالهای 81 تا 87 به فرماندهی استراتژیک هوایی آمریکا تحویل داده شد و تا سال 91 در این بخش خدمت کرد. با بوجود امدن فرماندهی تحرک هوایی Air Mobility Command نقش جدیدی برای آنها تعریف شد. در این مهم این هواپیما باید انواع هواپیماهای تاکتیکی و ترابری را در پروازهای داخلی پوشش می دادند.این امر در بقیه نقاط دنیا بر عهده ی هواپیمای KC-135 بود. 1- در حملات هوایی به لیبی 29 فروند هواپیمای F-111 توسط KC-10 سوختگیری شدند. 2- در جریان عملیات Desert Shield ناوگان KC-10 آمریکا به سمت عربستان سعودی رهسپار شدند در حال حاضر حدود 59 فروند KC-10 مشغول انجام عملیات هستند.این هواپیما می تواند به مقدار قابل ملاحظه ای سوخت بیشتر نسبت به KC-135 حمل نماید. این هواپیماها در عملیات ارتش امریکا در عراق و افغانستان نیز شرکت دارند و علاوه بر سوخترسانی به جابه جایی بار و مسافر مشغولند هلند : دو فروند سوخترسان KDC-10 هلند معروف به T-235 و T-264 به هر دو وظیفه ی سوخترسانی و جابه جایی مسافر و بار مشغولند.پایگاه آنها در آیندهوون است و در سه سال اول بعد از تحویلشان حدود 5500 ساعت پرواز داشته اند و 32 درصد از پروازهایشان بیشتر در جهت کمکهای بشر دوستانه و صلح آمیز بوده است که میتوان به پرواز به کوزوو برای تخلیه مهاجران و همچنین پرواز به مناطق کاراییب و آمریکای مرکزی برای کمک به قربانیان و حادثه زدگان طوفان های لوییس,جرج و میچ و همچنین پروازهایی به آسیا و آفریقا برای کمک به توسعه ی کشورها نام برد.همچنین در سال 1998 این هواپیماها در تخلیه شهروندان هلندی از اندونزی در حین سقوط حکومت سوهارتو شرکت داشتند. سوخترسانی غیر نظامی : Omega Air و Global Air Tanker شرکت هایی بودند که KC-10 را در خدمت داشتند مشخصات : General characteristics Crew: 4 (pilot, copilot, flight engineer, boom operator Length: 181 ft 7 in (54.4 m Wingspan: 165 ft 4.5 in (50 m Height: 58 ft 1 in (17.4 m Wing area: 3,958 ft² (367.7 m² Empty weight: 241,027 lb (109,328 kg Loaded weight: 593,000 lb (269,000 kg Max takeoff weight: 590,000 lb (267,600 kg Powerplant: 3× F103/General Electric CF6-50C2 turbofans, 52,500 lbf (236 kN) each Maximum fuel capacity: 356,000 lb (160,200 kg) (limited on takeoff by MTOW Performance : Maximum speed: 538 knots (619 mph, 996 km/h Range: 4,400 mi (7,032 km Ferry range: 11,500 mi (18,507 km Service ceiling: 42,000 ft (12,727 m Rate of climb: 6,870 ft/min (34.9 m/s