دردسرهای "مادر" پیر..!! B-52 H مشکل ترین جنبه پرواز با این بانوی پیر اصولا به فلاپها مربوط می شود که باعث افزایش سطح بال شده و موجبات کنترل پذیری عمل پرواز در سرعتهای کم را مهیا می نماید ولی در این هواپیما استفاده نمی شود زیرا فلپ قسمت داخلی بال راست به جهت جا دادن X-15 قطع شده است. از لحاظ فنی فرود آمدن بدون بهره مندی از فلپ یک "فرود اضطراری" محسوب می شود..! یک هواپیمای B-52 استاندارد هنگام برخاستن از زمین با وضعیتی تراز به هوا می رود حال آنکه هواپیمای 008 با بالا دادن دماغه از زمین بر می خیزد چون در غیر این صورت از باند خارج می شود.! فرود آمدن نیز حاد است، وقتی هواپیما به سطح باند میرسد سرعتش 35 مایل بیشتر از هواپیمایی است که از فلپ استفاده می کند و لذا خلبان نمی تواند خیلی زیاد از برخورد شدید چرخ جلو پس از قرار گرفتن چرخهای عقب به روی باند در هنگام فرود ممانعت نماید.فرود آمدن با این هواپیما کاری شاق برای خلبانان به حساب می آید.! در سال 1968 هواپیمای 003 پس از آخرین پرواز X-15 بازنشسته شد و آشیانه ای برای آن در موزه هوایی "پی ما" (PIMA) واقع در شهر توسان در ایالت آریزونا در نظر گرفته شد. در سال 1975 زمانی که آخرین هواگرد بدون بال (بدنه برازا) پرواز تعجب آورش را انجام داد ،نیروی هوایی بر آن شد تا 008 را بازنشسته کند ولی چون ناسا هنوز تعدادی کاربرد برای این هواپیما در نظر داشت یک قرارداد امانی بین نیروی هوایی و ناسا منعقذ گردید و 008 دوباره به کار بازگشت. از آن روز 008 بزرگترین بخش برای انجام هزاران برنامه تحقیقاتی، از تحقیقات مربوط به زاویه حمله زیاد گرفته تا بررسی اوضاع جوی شد. بعضی از آزمایشها مانند آزمونهای چتر پسارساز شاتل فضایی تنها با هشت مرتبه پرواز اجرا شد اما همه تحقیقات چنین نیست..! برای مثال آزمونهای مربوط به واحد فرار خدمه پرواز F-111 در حدود دودهه طول کشید. در یکی از برنامه ها که مربوط به سامانه چتر نجات برای بازیافت موشکهای سوخت جامد شاتل فضایی می شد ، اتفاقی افتاد که در تاریخچه پروازی این هواپیما لحظه جالبی به حساب می آید. هنگام رها ساختن این موشک در پرواز آزمایشی قلاب اتصال موشک پایه زیر بال باز نشد.این موشک 50000 پوندی بدلی در حالی که چتر آن باز شده بود یک سرش زیر بال هواپیما به پایه متصل بود.! وقتی خلبان نتوانست آنرا از هواپیما جدا سازد به پایگاه ادواردز مراجعت نمود تا از پرواز بر فراز مناطق پر جمعیت دور شود.سپس هواپیما را به دقت روی باند فرود آورد و با استفاده از ترمزها از آسیب رساندن این محموله آویزان به هواپیما ممانعت به عمل آورد. X-38 از زیر بال مادر به آسمان پر می گیرد. به تعداد هواگردهایی که 008 به زیر بال گرفته و به آسمان برده است توجه نمایید که مانند خطوط میخی بر تن این کوه نقش بسته است..!! 008 بین سالهای 1990 تا 1994 شش موشک نخستین "پگاسوس" را پرتاب نمود. در سال 1998، B-52 مجددا با نخستین آزمایش رهایش X-38 به برنامه هواگرد X بازگشت. برنامه دیگری که به X-43 یا "هایپر X" موسوم است سبب شد که 008 به خدمات خود در قرن بیست ویکم نیز ادامه دهد. آنچه سبب می شود زیباترین طنزها را درباره 008 در نظر بگیریم و بگوییم از رده خارج است یا نه ، آنست که به عنوان یک هواپیمای مادر همچنان منحصر به فرد است.موتورهای توربوجت J-57 آن گرچه چندان کارا نیست ولی هواپیما را قادر می سازد تا پروازهایی فراتر از مدل H که دارای موتورهای توربوفن است انجام دهد.مدلهای H بجای شهپر دارای براگیر هستند و این بیم وجود دارد که هنگام رها ساختن بار از زیر بال نتوان غلت ناشی از این عمل را جبران و کنترل عرضی کافی را مهیا نمود. موتور J-57 ساخت شرکت پرات اندویتنی هواپیمای 008 از خیلی از خلبانان خود پیرتر است ولی بال و بدنه در مقایسه با نوع H جوانتر است. مشکل بزرگ 008 یافتن قطعات یدکی برای آن است که بسیار دشوار است. بیشتر قطعاتی که برای نصب روی این هواپیما تهیه می شود دارای شناسه وضعیت نامشخص می باشند..تنها راه آنست که آن را روی هواپیما نصب کرده و امیدوار باشیم که کارش را درست انجام دهد..!! چند سال پیش به خاطر نشتی مخزن سوخت این هواپیما 11 ماه زمینگیر بود. ولی بزرگترین دردسر این هواپیما چیزیست که به آن سامانه "Bleed air" یا "هوای متراکم موتور" گفته می شود. بسیاری از هواپیماهای جت از سامانه هوای فشرده موتور برای راه اندازی تهویه مطبوع خود استفاده می کنند،اما 008 مثل همه هواپیماهای B-52 اولیه دارای کانالها و لوله هایی به طول صدها پا می باشد که هوای فشرده موتور "Bleed air" نه تنها چهار دستگاه تولید برق متناوب (Alternator) را به کار می اندازد بلکه نیروی لازم برای تعداد 10 مجموعه هیدرولیکی را نیز فراهم می سازد. مجموعه های هیدرولیکی که نیروی لازم را برای ارابه ها فرود،براگیرها،تریم تب ها و سکان عمودی را فراهم می سازند. تازه باید از طراحان سامانه آیرودینامیک این هواپیما سپاسگزاری کرد چرا که سطوح فرامین آن را کابلی طراحی کردند و برای به حرکت درآوردن آنها نیازی به سامانه هیدرولیک وجود ندارد..!! با توجه به تمامی تغییرات صورت گرفته در هواپیمای 008 بهترین توصیف برای آن B-52 B-Plus می باشد.درجه های سوخت آن از مدل C ،صندلیهای پرتاب شونده از مدل D و چتر پسارساز و ارابه های فرود و ترمز آن از یک مدل G گرفته شده است. در حقیقت ادامه داشتن افتخار و شکوه برای 008 مدیون کار افرادی است که این هواپیما را در عمر کاریش آماده نگاه داشته اند. 008 در پایگاه هوایی ادواردز در مقایسه با B-52 کناری...."مادر" فلپ ندارد..!!! بهرحال یکی از کارکنان که بعد از فارغ التحصیل شدن از دبیرستان یعنی از حدود 20سال پیش بر روی 008 کار می کند معتقد است که بهترین شغل دنیا را دارد.! یکی از خدمه کهنه کار این هواپیما نگاهی عمیق به "مادر" می اندازد و می گوید:"این هواپیما مانند یک اتومبیل کلاسیک است دلیلی ندارد که نتواند پرواز کند.سعی می شود یک مدل H جایگزین آن گردد ولی ما خودمان را از دست آن خلاص کرده ایم..!" وی سپس ادامه میدهد:"تازه، ما که اتومبیل نو نمی خواهیم، پیشتر پول این اتومبیل کهنه را هم پرداخت کرده ایم..!!!" ماهنامه صنایع هوایی اسفندماه1380