استحکامات نظامی زیرزمینی برخی از کشور ها درهنگام جنگ از مهم ترین اماکن راهبردی آنها میباشد این کانونها جایگاه قرارگیری فرماندهی،انبارهای مهمات و آزمایشگاهای پِوهشی پنهانی بوده که همگی از دید راهبردی مهم و برای اغاز و ادامه جنگ ارزشمند است. ارتش امریکا چندین جنگ افزارگوناگون ویژه Bunker buster برای تازش به این پناهگاه های نظامی زیر زمینی را دارد. این بمب ها که آنها را در واژگان پارسی سنگرشکن نیزمینامند پیش از انفجار چندین متر به درون زمین یا بتون ارمه رخنه می کنند و به نابودی پناهگاههایی از دشمن میپردازند که غیر قابل دستیابی هستند هستند . GBU-10 نمونه نخست این بمب ها در سال 1991 با ویژگی های زیر در چند هفته ساخته شد : 1-روکش آن ازیک لوله نزئیک به 5 متری باپهنای 37 سانتی متر بودکه از فولاد بسیارسخت در ساختش استفاده شده است بنابراین این لوله پوششی میتواند از بمباران پی درپی توپخانه دشمن در امان بماند بمبGBU-28 2-در درون این پوشش فولادی نزدیک به 295 کیلوگرم ماده انفجاری تریتانول جای داده شده است .تریتانول ترکیبی از( TNT 80% ) و پودر فلز آلومینیم (20 % ) است واستفاده از آلومینیم توان انفجار TNT و در واقع شتابی که ماده منفجره بیشترین فشار خود را بر محیط پیرامونی واردمیکند افزایش میدهد 3-یک سامانه پایش پرتویی(لیزری) به بخش جلویی لوله پوششی بمب سوار شده است 4-در بخش پشت لوله های پوششی پره های ثابتی قرار دارند که کار انها نگهداشتن و پایداری بمب پس از رها شدن است در بسیاری از موارد ، امکانات و تجهیزات استراتژیک دشمن در عمق زمین قرار دارد و یا توسط استحکامات بتنی محافظت می شود . انبارهای مهمات ، آزمایشگاه های خاص ، سیلوهای تسلیحات هسته ای و ... جزء این موارد می باشد . درجنگ اول خلیج فارس طبق گزارش ها عراق دارای تأسیسات زیرزمینی غیر قابل نفوذی بود که با سلاح های موجود امکان انهدام آنها وجود نداشت . بنابراین پروژه ای برای ساخت بمبی با قابلیت انهدام اهداف این چنینی تعریف گردید . اصطلاحاً به چنین بمب هایی نفوذگر یا ( Bunker – Buster ) می گویند .این بمب ها قبل از انفجار چندین متر به درون خاک و یا بتون نفوذ کرده و سپس منفجر می گردد .به صورت کلی ساختمان بمب عبارت است از یک لوله از جنس فلز بسیار سخت که داخل آن از مواد منفجره مانند TNT و پودر فلزات فعالی مانند آلومینیوم پر شده است تا علاوه بر حرارت زیاد ، سرعت و شدت انفجار را نیز افزایش دهد . قطر لوله بسیار کم و در کل وزن بمب بسیار سنگین است . برای هدف گیری دقیق یک مجموعه ی هدایت و کنترل که عمدتاً بر مبنای تصاویر تلویزیونی ویا بازتابش پرتوهای لیزری است و بالک های ( کانارد ) هدایت آیرودینامیکی در سر مجموعه قرار دارد . قطر کم و وزن زیاد باعث کاهش مقاومت هوا در مقابل سقوط بمب و سرعت گرفتن هر چه بیشتر آن می شود . GBU-28 یک نمونه از این بمب ها می باشد . طول m 8/5 قطر Cm 36 و وزن 2000 کیلوگرمی به همراه قابلیت نفوذ در خاک به میزان 30 متر و بتون به میزان 6 متر از دیگر ویژگی های این بمب است . مدلهای سبک تری همچون GBU – 27 , GBU- 24 نیز وجود دارند . طبق برآوردهای کارشناسان نظامی برای انهدام تأسیسات غنی سازی اورانیوم ایران در نطنز که زیر نظر بازرسان آژانس است حداقل 100 تیر بمب GBU-28 مورد نیاز است . که البته با وجود تدابیر حفاظتی و پدافندی شدید از جانب ایران و به کار گیری سام انه هایی مانند SA – 15 کانتلت که قابلیت هدف قرار دادن بمب های سقوط آزاد را نیز دارد ، حمله به این تأسیسات چندان آسان و کم هزینه نیست در راستای افزایش قابلیت های بمب های نفوذگر آلیاژ بدنه را از فلز فوق العاده سخت و فعال اورانیوم 238 می سازند که در پاره ای از اوقات با تیتانیوم تقویت می شود . اورانیوم 238 بیش از 5 برابر سخت ترین فولادها، سخت می باشد و مانند منیزیوم در دمای معمولی مشتعل می شود . گاز ناشی از اشتعال آن بسیار خطرناک است و در صورت تنفس حتی برای مرتبه ی اول صدمات جبران ناپذیری به سلامتی انسان وارد می کند . همچنین وزارت دفاع آمریکا بر روی ترکیب سلاح های سنگر شکن و بمب های هسته ای ضعیف کار می کند تا با یک انفجار هسته ای ضعیف زیر زمینی کار صدها بمب GBU-28 انجام شود . لازم به ذکر است در زمینه بمب های هدایت شونده نفوذگر، نیروهای مسلح ایران نیز چندان دست خالی نیستند .