NB-52 B هواپیمای مادر این F-104 "استارفایتر" دارد "مادر" را همراهی می کند..!! هواپیمای B-52 ناسا بیش از 100 هواگرد را زیر بال خویش گرفته و به آسمان رهسپار نموده است. در توقفگاه هواپیمای پایگاه هوایی "ادواردز" کالیفرنیا، هواپیمای قدیمی B-52 به شماره دم "008" چنبرک زده است.هشت موتور توربوجت ساخت شرکت پرات اندویتنی J-57 آن داخل غلافهای باریک خود کار می کنند و برای پرواز در هزاره سوم میلادی آماده می شوند. وقتی از بیرون به کهنه ترین هواپیمای سازمان ناسا نگاه می کنید خسته به نظر می آید.رنگ آستری آن در بعضی نقاط از زیر رنگ اصلی نمایان شده است.بر تنه تنومندش برچسب صدها هواگردی که در طول 50سال فعالیتش به زیر بال خود گرفته و به آسمان برده است نقش بسته است.ولی داخل کابین خلبان به واقع نشاندهنده قدیمی و کهنه بودن آن است. در اینجا خلبانهای پروازهای آزمایشی-تحقیقاتی سازمان ناسا،با دهها ادوات آنالوگ و وسایل مکانیکی قدیمی روبرو هستند.این وسایل متعلق به دورانی است که اتومبیلها دارای دم کشیده بودند و رایانه ها با کارتهای سوراخدار کار میکردند..!! یکی از فضانوردان به نام "فولر تن" که تاکنون دو بار با شاتل فضایی به فضا رفته است درباره این هواپیما می گوید:"از نظر عوامل انسانی پرواز با این هواپیما تا حدی وحشتناک است.همه چیز در اینجا تقریبا منسوخ و از رده خارج محسوب می شود.اگر دو ساعت با آن پرواز کنید آنگار که به اندازه دو ماه کار کرده اید." هواپیمای B-52 در واقع مادر همه هواگردهای مادر است. کارش را از سال 1960 آغاز کرده است.در این سال فضاپیمای X-15 را زیر بال خود گرفت و آن را به هوا برد و از آنجا بسوی فضا رهسپار کرد.فضاپیمای X-43 "پگاسوس" و نیز Hyper-X سازمان ناسا را به زیر بال گرفته و به آسمان برده است. این هواپیما در طول عمر خدمتی خود دارای نقشی حیاتی در 13 برنامه اصلی بوده است.این هواپیما با پیکری چروکیده ،پنج هواپیما با بدنه برازا (M2-F2 ، M2-F3 ، HL-10 ، X-24 A ، X-24 B) را حمل کرده است.ماهواره برها مانند پگاسوس که برای نخستین بار یک ماهواره را به فضا برده است،چتربالها مانند فضاپیمای X-38 که برای بازگرداندن خدمه ایستگاه فضایی به زمین مورد استفاده دارد،چترهای نجات مدول فرار خدمه F-111 و مطالعات موسوم به مطالعات ضربه آلفا و ... این هواپیما در یک صبح سرد ژانویه برنامه خاصی برای اجرا ندارد.تنها یک پرواز آزمایشی و چند بار عملیات نشست و برخاست (Touch and go) باید انجام دهد که به طور معمول پس از کامل شدن تعمیرات روی هواپیما صورت می گیرد.البته این کار سبب حفظ آمادگی خلبانان نیز می شود. روی زمین سرخدمه هواپیما در ورودی هواپیما را می بندد.در داخل کابین خلبان چراغی روشن است که نشاندهنده عدم بسته بودن در ورودی است.! سرخدمه چندبار تلاش می کند که در را ببندد. خلبان از طریق رادیو می گوید:"هنوز چراغ روشن است.از این بهتر نمیشود..!" تکنیسین برق می گوید:"یک نفر رفته یک میله بلند بیاورد..!!" هر دو نفر زیر شکم این جانور عظیم الجثه رفته و سعی می کنند تا در ورودی را قفل نمایند اما مشکل رفع نمی شود..! در حادثه ای مشابه یک روز بعد ، بعد از روشن شدن موتورها وقتی فشار کابین اندکی زیاد شد ،سامانه تهویه مطبوع سبب شد تا در ورودی هواپیما از جا کنده شود و به روی توقفگاه بیفتد.! این هواپیما در طول سالهای طولانی پرواز با مشکلات زیادی روبرو شده که تماما با ذکاوت،باهوشی و هنر کارکنان با تعمیرات سرپایی و خوراندن قطعات و جانشینی آنها عملیاتی بوده و قادر به پرواز باشد. این هواپیما آخرین نمونه B-52B است که هنوز پرواز می کند.در واقع همه مدلهای A/B/C/D/E/F و مدل G هواپیمای B-52 مدتهاست که به موزه منتقل شده اند.!نیروی هوایی ایالات متحده هنوز تعدادی مدل H در اختیار دارد که پرواز می کند. همه این مدلها بجز در مورد بدنه، در دیگر موارد مشابه هواپیمای 008 ناسا نبوده و با آن متفاوت می باشند و بسیاری از قطعات این هواپیما دیگر ساخته نمی شود. 008 در عین حال که سالخورده ترین هواپیما در کل ناوگان ایالات متحده محسوب می شود ،جوانترین نیز هست..! زیرا ساعات پروازی کمی را طی کرده است. در سال 1975 نبروی هوایی تلاش کرد تا این هواپیما را بازنشسته کند و ناسا که تا آن سال 008 را در مرکز تحقیقات پروازی "درایدن" به صورت امانی در اختیار داشت، تلاش می کرد تا آن را با یک هواپیمای دیگر معاوضه نماید.یک فروند مدل AB-52 G مورد ارزیابی قرار گرفت تا جایگزین آن گردد ولی مورد قبول واقع نگردید. در اواخر همان سال یک نوع H در نظر گرفته شد تا در اختیار ناسا قرار گیرد ولی این مدل نیز نمی توانست تمامی نیازهای سازمان را برآورده سازد. به این ترتیب بود که 008 همچنان به پروازش ادامه داد . 003 ، فضاپیمای X-15 را به زیر بال گرفته و به آسمان می برد. تصور حمل هواپیماهای کوچک تهاجمی توسط هواپیمای بزرگتر از اواخر دهه 40 شروع شد.از آنجا که این هواپیماهای کوچک راکتی در دهه 40 و 50 میلادی توان حمل سوخت محدودی داشتند ، آنها را با هواپیماهای B-29 و B-50 حمل و سپس آنها را از جایگاه حمل بمب رها می کردند.اما وقتی نوبت به X-15 رسید، این وسیله پرنده راکتی،بزرگتر از آن بود که بتوانند آن را در محفظه بمب نصب و حمل نمایند. بنابراین نیاز بود از هواپیمای بزرگتری استفاده شود.به همین دلیل به سراغ هواپیمای جدید B-52 "استراتوفورترس" رفتند.این هواپیما برای آن طراحی شده بود تا بتواند تسلیحات هسته ای را به هر نقطه ای از دنیا که بخواهند حمل کند. لقب رفیق چاق بزرگ زشت..!(Big Ugly Fat Fellow = BUFF) را از این جهت به آن نسبت دادن که براحتی می توانست محموله 50,000 پوندی را با خود حمل نماید. هواپیمای 008 این نوشتار هشتمین فروند از هواپیماهای "استراتوفورترس" یا BUFF بود که در سال 1955 تولید و تحویل پایگاه هوایی "ادواردز" گردید.در اصل RB-52 B به عنوان یک هواپیمای شناسایی/بمب افکن طراحی شده بود و از آن برای آزمایش سامانه ناوبری بمب استفاده می شد. در سال 1958 آن را به کارخانه "نورث آمریکن" در نزدیکی "پالمدیل" فرستادند.در آنجا یک برجک مجهز به یک قلاب سنگین در زیر بال سمت راست آن بین موتور داخلی و بدنه هواپیما نصب شد.برای تقویت سازه به دلیل نصب برجک و متعلقات آن مجبور شدند یکی از چهار مخزن سوخت اصلی،دو عدد از چهار مخزن کمکی وهر دو مخزن سوخت بیرونی رهاشدنی را از هواپیما جدا کنند.علاوه بر آن مجبور شدند در فلپ سمت راست هواپیما شکافی ایجاد کنند تا فضا برای دم فضاپیمای X-15 باز شود. اما نخستین رهایش هوایی X-15 به وسیله یک فروند دیگر از این نوع هواپیمای مادر که با شماره دم 003 شناخته می شد و به نوعی خواهر دوقلوی 008 بود انجام گرفت. هواپیمای 008 کار خود را در 23ژانویه 1960 با رهایش X-15 از زیر بال خود آغاز نمود. در طی یک برنامه هشت ساله 003 و 008 ،199 بار پرواز کرده و عمل رهایش را اجرا کردند.سرعت این عملیات پروازی 0.82 ماخ بود که در ارتفاع 45,000 پایی با X-15 که دارای وزنی معادل 53,100 پوند بود ،صورت می گرفت. به ندرت اتفاق می افتاد که ماموریتی به علت نقص فنی در هواپیمای B-52 لغو گردد. برای جبران نیروی نامتقارن تولید شده به دلیل نصب X-15 به پایه مربوط در زیر بال،متناسب با وضعیت آن،مخازن سوخت باید پر یا نیمه پر باشد تا تعادل هواپیما حفظ گردد.کمک خلبان در طی پرواز جریان سوخت مصرفی را از مخزنی به مخزن دیگر تغییر می دهد.یکی از خلبانان در این باره میگوید:" وقتی ما فضاپیمای X-15 را رها می کردیم،هواپیمای 008 در حدود 15 تا 20 درجه غلطش (Roll) انجام می داد ولی می توانستیم به راحتی آن را بوسیله شهپر جبران کنیم.این کار شبیه رها کردن یک بمب بزرگ بود..!!" این خلبان گرچه در سال 1986 از سازمان ناسا بازنشسته شده بود ولی با 008 پرواز میکرد. ادامه دارد