کلا در مدل های زیر تولید گردید 1.(AIM-7A) یا(AAM-N-2 Sparrow I) این موشک اولین مدل عملیاتی از اسپارو بود که بین سال های 52 تا 1958 توسط شکاری های F7U و F3H مورد استفاده قرار گرفت حداقل 2000 فروند از این موشک تولید گردید اما این موشک ایراداتی داشت کمبود برد عملیاتی مشکلات رادار و... تولید آن متوقف گردید (این مدل 10 کیلومتر بیشتر برد نداشت)این مدل از سر جنگی 20 کیلوگرمی استفاده می کرد مشخصات: درازا:3.74 m سرعت: 2.5 ماخ برد: 10 کیلومتر 2.(AIM-7B) یا (AAM-N-3 Sparrow II ) این موشک عملا ساخته نشد قرار بود این موشک بطور مکمل با رادار AN/APQ-64 در جنگنده های F5D Skylancer و CF.105 (در کانادا قرار بود تحت امتیاز ساخته شود) به کارگرفته شود که نهایتا طرح کنسل شد (توجه داشته باشید تا این مدل هنوز موشک در مرحله ی آزمایش بود)این مدل هم از سر جنگی 20 کیلوگرمی استفاده می کرد مشخصات: درازا:3.85 m سرعت: 2.5 ماخ برد: 7 کیلومتر3.(AIM-7C) یا (AAM-N-6 Sparrow III ) این موشک عملا از سال 1958 تا 59 وارد خدمت گردید حدود 2000 فروند از آن تولید شد از تغییرات این مدل می توان از استفاده از موتور با سوخت مایع اشاره کرد در این مدل بهسازی هایی انجام شد تا برد موشک افزایش یابد این مدل از سر جنگی 30 کیلوگرمی استفاده می کرد مشخصات: درازا:3.66 m سرعت: 4 ماخ برد: 11 کیلومتر تا این مدل تمام موشک ها از موتور های راکتی سوخت جامد از نوع .1.8KS7800 استفاده می کردند 4.(AIM-7D) یا (AAM-N-6a ,AIM-101) این موشکها مراحل آزمایشی خود را در سال 1959 گذراندند و در سال 1962 در جنگ ویتنام توسط فانتومها(F-4C) مورد استفاده قرار گرفتند از نظر مشخصات باید گفت که این مدل بسیار شبیه به مدل سی بود این مدل هم از سر جنگی 30 کیلوگرمی استفاده می کرد 5.(AIM-7E) یا (AAM-N-6b) این نمونه در سال 1963 تکمیل گردید و به یکی از محبوب ترین موشکها در بین کاربران آن تبدیل گردید بطورتی که بیش از 25000 فروند از آن تولید گردید و به شکل گسترده ای مورد استفاده قرار گرفت از ویژگی های آن می توان به افزایش برد افزایش قدرت راداری و ... اما این از این مدل چند مدل الاحاقی نیز ساخته شد که در واقع این مدلها برای کلاسهای مختلف عملیاتی طراحی گردید اولین مدل AIM-7E-2 بود که در سال 1969 آزمایش گردید و اصولا برای نبرد های داگ فایت طراحی شده بود از تغییراتی که در آن ایجاد شد می توان به کاهش برد تغییر سیستم کنترل راداری (اضافه کردن سیستم کنترل خودکار) تغییر بالچه ها برای مانور پذیری بیشتر نام برد دومین مدل AIM-7E-3 بود در این مدل فیوز های انفجاری بحبود یافت که این به بالابردن اعتماد پذیری موشک کمک شایانی می کرد سومین مدلAIM-7E-4 بود این آخرین نمونه ی بهبود یافته از مدل های E در کلاس هوابه هوا بود این مدل اصولا برای رادار های قویتر همچون AWG.9 طراحی گردید از ویژگی های آن می توان به افزایش برد و توانایی های خودکار کنترلی در درگیری های فامد میانبرد نام برد حداقل 50 جنگنده در ویتنام طعمه ی این موشک گردیدند چهارمین مدل RIM-7E یا (Sea Sparrow) نام داشت این موشک نه یک موشک هوا به هوا که یک موشک دفاع هوایی بود بدلیل کارایی های موشک اسپارو نیروی دریایی تصمیم به سفارش نمونه ی زمین به هوای این موشک برای نصب بر روی ناوها گرفت این موشک از یک موتور راکتی سوخت جامد از نوع MK 25 استفاده می نمود و در سال 1967 رسما وارد خدمت شد(دوستان توجه کنند تمام مدل های بالا مدل تمرینی هم داشته که من فقط مدل های جنگی را معرفی کردم) در این مدل ها معمولا از سر جنگی 30 کیلو گرمی استفاده می شد مشخصات: درازا:3.66 m سرعت: 4 ماخ برد:30 کیلومتر6.(AIM-7F) این مدل در ژانویه سال 1972 تکمیل گردید این مدل از موتور های تقویت شده ی MK 58 استفاده می نمود البته بعد ها در برخی انواع از مدل MK 65 نیز استفاده شد برای این موشک یک سیستم هدایتی جدید تحت عنوان AN/DSQ-35 تکمیل گردید(یک رادار پالس داپلر میانبرد) این موشک بیشتر جنبه ی تمرینی داشت در سال 1976 مدلی از آن هم برای F.15 تکمیل شد مدل هایی نیز از این مدل مشتق گردید بیش از 11 مدل هوا به هوا و یک مدل زمین به هوا از نمونه ی F توسعه یافت که بیشتر در ضمینه ی الکترونیک و موتور روی آنها تغییراتی انجام گرفت و خیلی تفاوت کلی با هم نداشتند تنها در آخرین مدل AIM-7F-11 از کلاهک های جنگی WAU-10/B استفاده شد این مدل در سال 1975 ساخته شد و ساخت آن تا 1981 ادامه داشت در زمینه ی زمین به هوا نیز RIM-7F در حال تکمیل بود که یرنامه بخاطر پیشرفت هایی که در اسپارو بوجود آمد و ضهور موشکهای زمین به هوایی قویتر کنسل شد این مدل از سر جنگی 39 کیلوگرمی استفاده می کرد مشخصات: درازا:3.66 m سرعت: 4 ماخ برد:70 کیلومتر 7.(AIM-7G) این مدل به طور اختصاصی برای بمب افکن های F.111D نیروی هوایی در سالهای 1970 در حال طراحی بود ولی تنها چند پیش نمونه از آن ساخته شد بدلیل تغییراتی که در برنامه ی F.111D بوجود آمد لغو گردید 8.(RIM-7H ) این مدل نوع بهسازی شده ی موشک زمین به هوای مدل E بود این مدل از موتور های MK 29 استفاده می نمود شایان ذکر است این سیستم که بطور استاندارد برای ناوهای بزرگ طراحی شده بود بطور گسترد توسط ناتو مورد استفاده قرار گرفت 9.(AIM-7M) این مدل بشکل گسترده ای مورد بازبینی قرار گرفت و در آن از سیستم شلیک کن فراموش کن استفاده گردید و همچنین از سرجنگی WGU-6/B و بعدها WGU-23/B استفاده مینمود این مدل در سال 1980 وارد خدمت شد بعدها در 1982 مدلی از آن تکامل یافت که از سرجنگی WAU-17/B استفاده میکرد در سیستم کنترلی آن بهسازی هایی در زمینه ی مقاومت در برابر جنگ الکترونیک انجام شد این موشک به عنوان موشک استاندارد میانبرد شناخته می شود برد آن از مدل E کمتر شده بود اما کارایی و دقت آن افزایش یافت(توجه کنید مدل های دیگری هم چونAIM-7M H و AIM-7M F1 نیز بوده ولی مهم نبودند) (توجه داشته باشید حرف M در این مدل مخفف monopulse بود)این مدل از سر جنگی 40 کیلوگرمی استفاده می کرد از این مدل RIM-7M (نمونه ی زمین به هوا) نیز تکمیل شد مشخصات: درازا:3.66 m سرعت: 4 ماخ برد:26 کیلومتر 10.(AIM-7N) این مدل در واقع همان مدل اف بود که برای جنگنده های F.15 نیروی هوایی ارتقاع داده شد البته تعداد زیادی از آن تولید نشد 11.(AIM-7P ) این مدل آخرین مدل از خانواده ی اسپاروست که دیگر مدل جدید تولید نشد بدلیل تکمیل موشک های میانبرد امرام از روی اسپارو اما این مدل در سال 1987 تکمیل شد و بطور گسترده در جنگ خلیج فارس استفاده شد بیش از 24 فروند جنگنده ی عراقی هدف آن قرار گرفتند این موشک با بهسازی های انجام شده توان درگیری با اهداف کوچک و اهدافی که در ارتفاع پایین و سرعت کم پرواز می کردند نیز داشت کلا دو مدل اصلی از آن تحت عنوان Block I و Block II تکمیل شد که در مدل AIM-7P Block I از سر جنگی WGU-6D/B استفاده می نمود و AIM-7P Block II از سر جنگی WGU-23D/B به همراه گیرنده های تقویت شده استفاده می نمود(از سرهای جنگی 40 کیلو گرمی بهره می برد) مشخصات: درازا:3.66 m سرعت: 4 ماخ برد:26 کیلومتر 12.(AIM-7R) این مدل در سال 1990 در حال تکمیل شدن بود که با طرح AIM-7P Block II اما شمه هایی از آن در انواع در خدمت استفاده شد همچون یک رادار چند حالته ی جدید و افزایش قدرت پردازشگر آن 13.(AIM-7J/K/L) این مدل ها در واقع نمونه های جدیدی نبودند بلکه این نمونه های در کشور های هم پیمان آمریکا تولید گردیدند مثلا مدل J در ژاپن تحت امتیاز ری تیان تولید شد(این مدل ها از مدل محبوب E مشتق شده بودند.