با شروع جنگ تحمیلی ظرفیت بنادر خرمشهر و آبادان به دلیل اینکه در معرض تیر مستقیم نیروهای بعثی بود غیرقابل استفاده گردید. با غیرقابل استفاده شدن اسکله‌ها و لنگرگاه­های بنادر حاشیه اروندرود و عدم وجود بندر مناسب در خلیج فارس و دریای عمان، عمده تلاش تأمین مایحتاج و ارزاق عمومی و ضروری کشور و نیازمندیهای جبهه و جنگ در بندر امام خمینی(ره) متمرکز گردید.کشتی‌های ورودی و خروجی به خورموسی در تیررس موشک­های ساحل به دریا و موشک­های دریا پایه و هوا پایه عراق قرار داشت و آسیب دیدن و متوقف ماندن کشتی­ها در این آبراه، علاوه بر ایجاد محدودیت تردد در این کانال راهبردی و قطع خطوط مواصلاتی دریای خودی می‌توانست در ابعاد مختلف نظامی، سیاسی و به­ ویژه در اداره امور جنگ و امنیت ملی کشور تأثیر فوق‌العاده‌ای گذارده و کشور با بحران کمبود مایحتاج عمومی روبرو گردد، این موضوع برای دشمن بعثی چنان اهمیتی داشت که در طول جنگ تحمیلی همواره تمام سعی و تلاش خود را در شمال خلیج فارس به این مسأله معطوف نموده بود، بگونه‌ای که در این زمینه در طول 8 سال جنگ تحمیلی با شلیک بیش از 1100 فروند موشک و استفاده از صدها مین شناور در دریا سعی در ایجاد اختلال در خطوط کشتیرانی جمهوری اسلامی ایران داشت . دشمن در روزهای آغاز جنگ با بکارگیری موشکهای استیکس ناوچه‌های موشک‌انداز، کشتی‌های تجاری و نفتکش جمهوری اسلامی ایران را مورد هدف قرار می‌داد، لیکن پس از عملیات ظفرمند مروارید در هفتم آذرماه 1359 که موجب انهدام نیمی از نیروی دریایی عراق و کسب سیادت دریایی جمهوری اسلامی ایران شد، دشمن با بهره‌گیری از ترفندهای مختلف دیگر از جمله پرتاب موشک­های ساحل به دریای کرم ابریشم مستقر در منطقه رأس‌البیشه و موشک‌های اگزوست اهدایی غرب توسط هواپیماهای اجاره‌ای سوپر اتاندار و بالگردهای سوپر فرلون سعی در قطع خطوط مواصلاتی دریایی و اختلال در امر صدور نفت جمهوری اسلامی ایران را داشت . نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران با اتخاذ تدابیر لازم و اجرای تاکتیک‌های خاص و بکارگیری مناسب یگان­های شناور رزمی و تیم­های عملیات ویژه تکاوران و غواصان و پشتیبانی هوایی جنگنده‌های نیروی هوایی قهرمان کشور و بالگردهای هوادریا در طول جنگ با اسکورت هزاران فروند کشتی در قالب 250 عملیات اسکورت کارون­های تجاری و نفتکش و در منطقه‌ای به وسعت 61 هزار کیلومتر مربع با موفقیت کامل و کمترین تلفات و خسارات ممکن انجام داده  و در این راستا توانسته است یکی از اهداف مهم جنگ دریایی که همانا باز نگه داشتن خطوط مواصلاتی دریایی خودی است را تحقق بخشد. سلسله عملیات اسکورت کاروان تجاری و نفت‌کش با اهداف زیر در طول جنگ با قدرت هرچه تمام‌تر به اجرا درآمد: -باز نگهداشتن خطوط مواصلاتی دریایی کشور. -جلوگیری از قطع صادرات و واردات کالاهای مورد نیاز کشور. -مقابله با افزایش نرخ بیمه کشتی­ها در منطقه و افزایش هزینه جنگ. -به حداقل رساندن آسیب‌پذیری کشتی‌های تجاری و نفتکش خودی . در طول عملیات اسکورت کاروان­های تجاری و نفتکش ، حملات هوایی عدیده‌ای از سوی دشمن متجاوز شکل‌ می‌گرفت که هوشیاری کارکنان یگان­های شناور اسکورت کننده و تیم‌های عملیات ویژه تکاوران مستقر در کشتی‌های اسکورت شونده و همچنین استفاده از سامانه‌های جنگ الکترونیک و انواع تاکتیک‌های دیگر فریب شامل طراحی و ساخت هدف­های کاذب، علاوه بر انهدام تعدادی از هواپیماها و شناورهای دشمن، موجب انحراف صدها فروند از موشک‌های دشمن گردید. بطوریکه در طول این عملیات‌های گسترده و اسکورت بیش از 10 هزار فروند کشتی تعداد 259 فروند کشتی (6/2%) مورد اصابت قرار گرفت که از این تعداد 20 فروند دچار صدمات جدی شده و بقیه سالم و یا با بار سالم به بنادر مقصد هدایت گردیدند که این آمار در مقایسه با حجم تلاش‌های دشمن در وارد نمودن خسارات و لطمات به منابع حیاتی جمهوری اسلامی ایران موفقیت بسیار ناچیزی را برای رژیم بعثی به دنبال داشته و همانند سایر صحنه‌های نبرد برای دشمن ناکامی بزرگی به حساب می‌آید. عملیات اسکورت کشتی‌های با محموله ویژه سلسله عملیات اسکورت کشتی‌های با محموله ویژه به لحاظ شکلی و حوزه جغرافیایی و نوع تهدیدات با عملیات اسکورت کاروان­های تجاری متفاوت بود. نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران با هماهنگی سازمان بنادر و دریانوردی، وزارت‌خانه‌های دفاع، بازرگانی و سایر ارگان­های ذیربط حفاظت کشتی‌هایی که محموله‌های حساس و ضروری کشور و جنگ را از بنادر مبدأ بارگیری می‌نمودند در برنامه‌های خود قرار می‌داد و از زمانی که این کشتی‌ها به شمال اقیانوس هند وارد می‌گردیدند، حمایت و اسکورت آنها را تا بندر مقصد که عمدتاً بندرعباس بود با قدرت هرچه تمام­تر انجام می‌داد. این عملیات از زمانی که دشمن بعثی به هواپیماها و بالگردهای دارای موشک هوا به سطح پیشرفته اگزوست مجهز گردید از حساسیت و اهمیت بیشتری برخودار گردید.