ترکیه همسایه شمال غربی ما دارای 499 کیلومتر مرز زمینی با کشور عزیزما ایران می باشد.این کشور دارای مساحت کل 580،780 کیلومتر مربع و جمعیت 66 میلیون نفر است(سال 2005 میلادی) این کشور دارای 81 استان بوده و اکثر مردم این کشور را ترک ها و قومیتهای کوچکتر ارمنی و کردها و اعراب تشکیل می دهد. ترکیه بازمانده آخرین امپراطوری اسلامی یعنی عثمانی است که در زمان جنگ جهانی اول متلاشی و به کشورهای مختلفی تبدیل شد.بعد از حمله انگلستان و متحدین این کشور در جریان جنگ جهانی اول به امپراطوری عثمانی و سرنگون کردن ان فردی به نام مصطفی کمال پاشا که در تاریخ به نام آتاترک یعنی پدر ترکها شناخته میشود.(ارنستو رومل: من آتاتورک هم دیدم گفتند.) با تشکیل یک نیروی نظامی مردمی به جنگ با استعمار انگلستان رفت و توانست ترکیه امروز را از باقیمانده امپراطوری عثمانی در سال 1923 تشکیل دهد.وی که در ترکیه به عنوان یک قهرمان ملی تلقی شود اصول لائیک که جدایی دین از سیاست را ترویج میکند را در ترکیه بنیان نهاد که امروزه این کشور بر همین اساس اداره می شود. ترکیه در منتهی علیه مرز اروپا قرار دارد و از این رو جزء کشورهای اروپایی محسوب می شود که بخشی از آن در آسیا قرار دارد.این کشور از سال 1946 به عضویت سازمان ملل ، از سال 1952 عضو ناتو و عضو جامع اروپا شده و تلاش میکند که با اصلاحات مختلف در قانون اساسی خود به اتحادیه اروپا نیز بپیوندد. ارتش ترکیه که جز بزرگترین ارتشهای جهان است هم اکنون در بین کشورهای عضو ناتو بعد از امریکا بزرگترین ارتش در مجموع ناتو را دارد.گفته شده این ارتش دارای 1043550 نفر عضو(البته با سربازان وظیفه) میباشد.تاریخچه تشکیل این ارتش به بعد از جنگ جهانی اول بر میگردد.شالوده این ارتش را باید باقی مانده ارتش عثمانی که در جنگ جهانی اول از هم پاشیده شده نام برد.این نیروی متلاشی شده با کمک اتاتورک تواسنت ترکیه را از دست استعمار انگلستان(که بسیاری از کشورهای امپراطوری عثمانی را اشغال کرد) برهاند و جمهوری ترکیه را تشکیل دهد.در جریان جنگ جهانی دوم ترکیه تلاش کرد تا حد امکان بی طرف باقی بماند ولی در طی کنفرانس 1942 قاهره بین روزولت و چرچیل قرار شد ترکیه به متفقین برای رساندن نفت خاورمیانه به ماشین جنگی انها در روسیه و اروپا کمک کند.ترکیه تا مدتی مردد بود زیرا از تهاجم المان به خود به خاطر کمک به متفقین بیمناک بود و از طرفی توان مقابله با ماشین نظامی هیتلر را نداشت ولی سرانجام با اشغال همسایگان این کشور یعنی یونان و بلغارستان توسط متحدین، ترکها نیز نفس راحتی کشیدند.اولین نبرد واقعی برای ارتش ترکیه در جنگ کره(1953_1950) روی داد که ارتش ترکیه به دستور سازمان ملل وارد جنگ کره شد و 731 نفر کشته بر جای گذاشت.این جنگ به ترکیه نشان داد که ارتش این کشور باید از حالت چریکی خارج شده و به حالت کلاسیک دراید از آن رو طی فرمان رییس جمهور وقت در 18 فوریه 1952 ارتش ترکیه به کمک کشورهای غربی مورد بازسازی قرار گرفت.ولی شاید بزرگترین درگیری سیاسی این کشور بعد از جنگ جهانی دوم که منجر به یک جنگ نیز شد مسئله قبرس بوده است.این مسئله از آنجایی شروع شد که ارتش ترکیه در سال 1974 طی یک عملیات نظامی دولت دمکراتیک و رییس جمهور قبرس را که از یونانیان ساکن جزیره بود و از طرف یونان حمایت می شد را از قدرت برکنار کرد و در این جزیره حکومت نظامی برقرار کرد.ولی نیروهای ترک نتوانستند چندان در آنجا دوام بیاورند و طی عملیات نظامی ارتش یونان که طرفدار دولت دمکراتیک بود مجبور به عقب نشینی از پایتخت قبرس شدند.این تضاد بین یونان و ترکیه باعث شد همان سال قبرس به دو بخش شمالی با حمایت ترکیه و جنوبی با حمایت یونان تقسیم شود.وجود این تنشها و جدایی ها باعث بروز خشونتهای ترک و یونانیهای این جزیره در بین سالهای 1963 و 1974 گردید که موجب مرگ صدهانفر از ترکها و یونانیهای قبرس شده بود.با وجود کاهش تنش با یونان ارتش ترکیه از سال 1984 به بعد با دشمن جدیدی روبرو شد.این دشمن جدید کردهای جنوب این کشور بودند که با همکاری کردهای ایران ، عراق و سوریه خواهان تشکیل یک کشور مستقل بودند که هسته مرکزی این گروه استقلال طلب در تشکیلاتی به نام PKk جمع شده بودند.دور اول این رشته درگیریها بین ارتش ترکیه و کردها در سال 1992 آغاز شد که به کشته شدن 4000 کرد در سال 1993 انجامید.(بسیاری از آنها را غیر نظامیان تشکیل می دادند.) حداقل تا سال 1995 ارتش ترکیه 200 هزار نیروی رزمی را روانه جنوب ترکیه و شمال عراق کرده تا این شورشیان را سرکوب کند.بعد از جنگ خلیج فارس1 و جدایی بخش کردنشین عراق از دولت مرکزی بغداد ارتش ترکیه حداقل 3 بار نیروهای خود را برای سرکوب کردها وارد شمال عراق کرد.با پایان دوره اول بازسازی ارتش که از سال 1952 اغاز شده بود ارتش ترکیه به زودی دریافت که این بازسازیها ارتش را به شدت به سخت افزار و نرم افزارهای غربی وابسته کرده و وجود مستشاران غربی به ویژه امریکایی باعث کاهش کارایی این ارتش در یک نبرد واقعی شده است.از این رو دور دوم بازسازی ارتش که از اوائل دهه 1980 آغاز شد و تاکنون ادامه دارد تاکید بسیار بر توان تولید جنگ افزار در داخل و آموزش پرسنل در داخل این کشور دارد که این دور بازسازی دستاوردهای چشم گیری را نیز به همراه داشته است. دکترین نظامی ترکیه بر اساس تهدیدات و موقعیت جغرافیایی این کشور سازماندهی شده است.ترکیه در منطقه ای با کشورهای همسایه با اصول سیاسی و مذهبی متفاوت با یکدیگر قرار دارد و از این رو این کشور با دیگر کشورهای اروپایی عضو ناتو مانند سوییس با تهدیدات پیچیده تری روبروست که یک ارتش بسیار بزرگ و نیرومندتر را می طلبد.ترکیه از یک طرف با دریای سیاه و از طرف دیگر با قفقاز همسایه است.در جنوب با کشور آشوب زده عراق و حکومت اسلامی و ناسیونالیستی ایران مواجه است که اصول تشکیل آن مبنی بر حکومت دینی است که 180 درجه با اصول لائیک ترکیه متفاوت است.همچنین این کشور در نطقه بسیار مهم قرار گرفته که در واقع هم با کشورهای آفریقایی(البته ترکیه با کشورهای افریقایی مرز زمینی ندارد ولی مرز دریایی دارد.) ، آسیایی و هم اروپایی همسایه است.ترکیه در کنار خود دارای کشورهایی با ارتش های بزرگ همچون ایران و سوریه و عراق صدام صدام حسیسن و تا دهه 1980 با شوروی همسایه بود که دشمن ناتو (که ترکیه عضو آن است) بود.همچنین ترکیه همواره از طرف گروههای تروریستی مستقر در عراق (بعد از اشغال) و کردهای طغیان گر جنوب این کشور مواجه بوده است.بر اساس قاون اساسی ترکیه ارتش این کشور حافظ صلح جهانی است و قصد تهاجم به هیچ کشوری را ندارد ولی از استقلال این کشور به سختی دفاع میکند.بر اساس این موضوع ترکیه را باید عضو تقریبا تمامی کنوانسیونهای صلح جهانی دانست.ترکیه عضو پیمان آتلاتیک شمالی(ناتو) است و این پیمان ترکیه را متعهد میکند در صورت تجاوز خارجی به یکی از اعضای ناتو این کشور برای دفاع از حریم کشورهای ناتو وارد نبرد با دشمن خارجی شود که البته این پیمان باعث شده که خود ترکیه نیز با کمک دیگر کشورهای عضو ناتو در یک بازدارندگی مناسب قرار بگیرد.پیوستن به ناتو برای ترکیه یک مسئله مرگ و زندگی در دهه 1950 بود زیرا این کشور در کنار گوش شوروی و برخی از کشورهای پیمان ورشو قرار داشت و در صورت تبدیل شدن جنگ سرد به گرم ارتش شوروی می توانست به راحتی در داخل خاک ترکیه سرازیر شود.ترکیه به غیر از ناتو در دهه 1970 جزء پیمان سنتو بود که بین 3 کشور ایران، ترکیه ، پاکستان برای مقابله با کمونیست شوروی بسته شده بود که بعد از انقلاب ایران و خروج ایران از این پیمان ، این پیمان نیز منحل شد.ترکیه در زمان جنگ سرد وظیفه کنترل تنگه بوسفور(تنگه ای که آبهای دریای سیاه را به وسیله ی دریای اژه به مدیترانه متصل میکند) را داشت که مانع دسترسی ارتش سرخ به آبهای دریایی مدیترانه می شد.با فروپاشی شوروی در سال 1991 خطر شوروی از بین رفت و جمهوری های تازه تشکیل شده ارمنستان ، گرجستان و آذربایجان که زمانی از استانهای شوروی بودند بین ترکیه و روسیه فاصله ایجاد کردند.در دهه 1970 و 1960 ترکیه که خیال راحتی از بابت قدرت نظامی ایران به عنوان دوست غرب و آمریکا داشت به یکباره با انقلاب در ایران و به قدرت رسیدن حکومت اسلامی در ان کشور دید که یک ارتش قدرتمند با تجهیزات امریکایی به دست دشمنان آمریکا و امپریالیسم افتاد.جنگ ایران و عراق در سالهای 1980 تا 1988 باعث تحلیل قدرت ایران و عراق دو همسایه قدرتمند ترکیه شد و با فروپاشی شوروی نیز در سال 1991 ترکیه تصمیم به کاهش نیروهای نظامی خود گرفت.برای نمونه نیروی زمینی ترکیه از 525000 نفر در سال 1991 به 393000 نفر در سال 1994 کاهش پیدا کرد.ترکیه بعد از این کاهش تلاش کرد با افزایش توان سخت افزاری خود کاهش نیروهای فعال را جبران کند و طی سرمایه گزاری مشترک اقدام به تولید هواپیماهای نظامی، خودروهای زرهی، و تسلیحات دیگر کرد.از این رو دکترین نظامی ترکیه عبارت از همبستگی با ناتو در چارچوب حفظ منافع ملی و نیورهای مسلح است. نیروهای مسلح در ترکیه شامل سه شاخه نیوری زمینی، هوایی و دریایی می شود که دو نیروی مستقل دیگر یعنی گارد ساحلی و پلیس نیز جزء نیروهای نظامی این شکور به حساب می ایند(که ما تنها به نیروهای زمینی و هوایی و دریایی در این مقاله خواهیم پرداخت).بالاترین رده فرماندهی در این ارتش فرمانده نیروهای مسلح میباشد که در زمان صلح توسط نخست وزیر در زمان جنگ توسط هیات دولت انتخاب می شود.در این کشور وزارت دفاع وظیفه خرید تجیهیزات، نوسازی آنها، ساخت پایگاه های نظامی و تاسیسات زیربنایی را بر عهده دارد. نقش ارتش در تحولات سیاسی ترکیه بعد از تاسیس ترکیه توسط آتاتورک ارتش همواره تلاش داشت که خود را از مباحث سیاسی به دور نگه دارد و تنها در مسائل مربوط به امنیت ملی وارد عمل شود که حتی در این مورد نیز اکثر تصمیمات راهبردی توسط شورای امنیت ملی گرفته میشود.با وجود این ارتش در تاریخ سیاسی ترکیه در کودتاهای سالهای 1960 و 1971 و 1980 سرنوشت سیاسی این کشور را در دست گرفت.آخرین تاثیرگزاری ارتش بر روی سیاست داخلی به کودتای سال 1997 برمیگردد که ازبکان که یک اسلامگرا بود در ترکیه به قدرت رسید ارتش طی یک کودتا وی را سرنگون کرد.ارتش ترکیه همواره خود را محافظ اندیشه های مصطفی کمال پاشا می داند و به صورت مداوم مانع به قدرت رسیدن اسلامگرایان در ترکیه شده است. بودجه در دهه ی 1970 بودجه اترش ترکیه تنها برای نگه داری ارتش و خرید تجهیزات بود و بودجه کمی را برای آموزش پرسنل در این میان در نظر گرفته شده بود زیرا اکثر دوره آموزش ها در ایالات متحده انجام میشود.همچنین در این دوران ارتش ترکیه بودجه نظامی کمتری نسبت به دیگر کشورهای عضو ناتو داشت ولی درگیر شدن در قبرس و شکست از یونان در سال 1974 باعث تغییر عمده در بودجه نظامی ترکیه شد.درگیری در قبرس و حضور نیروهای ترکیه در این جزیره برای این کشور در سال 350 تا 700 میلیون دلار خرج برداشت و این در حالی بود که این کشور بین سالهای 1974 تا 1978 به دلیل دخالت در قبرس از سوی امریکا مجازات شده بود و نمی تواسنت کمک مالی از این کشور دریافت کند. از سوی دیگر پرداخت مبلغ حضور ارتش در بخش ترک نشین قبرس برای بودجه دفاعی ترکیه سنگین بود.ارتش ترکیه از سال 1978 تلاش کرد که برنامه نوسازی خود را پیش ببرد ولی برای این کار نیاز به 15 میلیارد دلار پول داشت که بیشتر این مبلغ از طریق کشورهای عربی مانند: کویت ، عربستان ، امارات متحده و همچنین آمریکا تامین میشد.بر طبق برآورد ناتو در سال 1993 ترکیه 50 درصد از بودجه دفاعی خود را صرف کارکنان و پرسنل می کرد که شامل حقوق و دست مزد و ساخت امکانات رفاهی می شد.همچنین در بودجه دفاعی ترکیه 25 درصد صرف خرید تجهیزات ، 3.2 درصد صرف ساخت تاسیسات زیر بنایی و 21.5 درصد باقی مانده صرف عملیاتی نگه داشتن تجهیزات موجود شد.در سال 1993 ناتو به ترکیه به خاطر هزنیه کردن نیمی از بودجه دفاعی خود برای پرسنل هشدار داد و متذکر شد که این بودجه میتواند ارتش ترکیه را به سطح بالاتری برساند(در ارتش آمریکا 31.6% از بودجه صرف پرسنل میشود) . با وجود این در ترکیه صرف بودجه دفاعی برای خرید تسلیحات پیشرفته روند صعودی داشته است.بین سالهای 1980 تا 1984 رقمی بالغ بر 9.2% از بودجه صرف خرید تجهیزات شد ولی این رقم در 4 سال بعدی یعنی 1985 تا 1989 رم 18.2% بوده است.همچنین 25.6% برای سال 1993 و 30.2% برای سال 2003 میلادی از بودجه ارتش برای خرید تجهیزات صرف شده است. مقداری از بودجه دفاعی ترکیه همواره از سوی امریکا پرداخت می شود که البته این رقم و بلاعوض بودن یا نبودن آن به رابطه واشنگتن ، آنکارا بستگی دارد.در دهه 1980 تا جنگ خلیج فارس1 کمکهای نظامی امریکا ان هم بلاعوض به ترکیه در اوج خود بود ولی با پایان جنگ خلیج فارس این کمکها کمتر شد.بودجه دفاعی ترکیه همواره متاثر از اقتصاد این کشور و تا اندازه بسیار زیادی شرایط منطقه بوده است.برای نمونه در جریان جنگ خلیج فارس1 بودجه دفاعی ترکیه در سال 1990 و 1991به ترتیب 5.2 میلیارد دلار و 5.4 میلیلارد دلار بود ولی بعد از جنگ در سالهای 1992/1993/1994 به ترتیب 4.1/4.2/4.6 میلیارد دلار است که نشان دهنده یک کاهش چشمگیر در بودجه دفاعی می باشد. بودجه دفاعی ترکیه در سال 2006 میلادی با در نظر گرفتن مسئل امنیتی در عراق 10 میلیارد دلار بوده که به طور متوسط از دیگر کشورهای عضو ناتو و همسایگان ما کمتر است. در ترکیه نیز مانند همه کشورهای جهان بودجه نظامی بیشتر به شرایز اقتصادی کشور مربوط می شود.در سال 1991 در زمان جنگ اول خلیج فارس 5.4% از تولیید ناخالص ملی در ترکیه صرف امور دفاعی شد و این رقم در سال 2006 میلادی 3.9 درصد است که از دیگر کشورهای عضو ناتو به مراتب بیشتر است. خدمت سربازی بر اساس بند 72 قانون اساسی ترکیه به خدمت وظیفه سربازی در این کشور برای تمام جوانانی که به سن 20 سالگی می رسند اجباری می باشد(البته مردان). خدمت سربازی در این کشور از دو سال در سال 1974 به 18 ماه در سال 1992 کاهش پیدا کرد.خدمت وظیفه با یک دوره 4 ماه آموزش عمومی آغاز می شود و در صورت نیاز به دوره های تخصصی به مراکز دیگر اعزام می شوند.سربازان در صورتیکه دبیرستان را تمام کرده باشند با درجه گروهبانی به خدمت ادامه می دهند در غیر این صورت آنها دارای درجه سرجوخه و یا پایینتری خواهند رسید.دوره سربازی در ترکیه تنها به یادگیری علوم نظامی برای مردان جوان معظوف نمی شود و آنها در این مدت آموزشهای دیگر مانند اداب غذا خوردن ، بهداشت شخصی ، اصول اخلاقی و......را فرا میگیرند.همچنین در صورت بی سواد بودن سرباز وظیفه یک دوره نه ماهه برای سواد اموزی نیز برای سربازان گذاشته می وشد.مدت خدمت واقعی برای ترکهای بین سن 20 تا 46 سال است که 18 ماه به صورت اجباری و ما بقی مدت را به صورت نیوری ذخیره میگذرانند.ارتش ترکیه را باید یکی از منظمترین و در این حال بدترین ارتشها برای یکسرباز وظیفه دانست.در این اترش تنبیه بدنی برای یک سرباز (و حتی کادر رسمی) مجاز شناخته می شود و گفته شده سیلی یکی از ان چیزهایی است که هیچ سرباز ترکی بدون خوردن ان از خدمت ترخیص نمیشود. پرسنل و آموزش اصلی ترین مراکز اموزش افسران در ارتش ترکیه در شهر استانبول قرار دارد.دانشکده نیروی دریایی "توزلا" در منطقه مرمه در اطراف استانبول قرار دارد که بسیار نزدیک دانشکده نیروی هوایی این کشور است.ارتش دارای حداقل 7 دبیرستان میباشد و افرادی که بعدها وارد دانشکده افسری می شوند از این دبیرستانها فارغ التحصیل می شوند(البته نه تمام انها). انتخاب برای پیوستن به دبیرستان ارتش ترکیه بر اساس نمرات درسی در سال قبل ، مصاحبه کتبی و تحقیقات بر اساس سوابق سیاسی فرد دواطلب و خانواده او انجام می شود.ولی پذیرش در دانشکده ارتش به مراتب سختتر از دبیرستان ارتش است و از هر هفت نفر داوطلب تنها یک نفر به دانشکده ارتش راه پیدا می کند.افراد داوطلب خدمت در ارتش و حضور در دانشکده افسری باید دارای سن 20 سال و مدرک پایان دوره دبیرستان باشند و از سال 1990 باید بر روی یک زبان خارجی به غیر از ترکی(زبان ملی) نیز مسلط باشند. تا سال 1950 بعد از جنگ جهانی دوم بیشتر افسران به آمریکا اعزام می شدند ولی از آن سال به بعد به ویژه از دهه 1970 این افسران در داخل آموزش می بینند.در سال 1970 آموزشهای افسران شامل 56% ئنظامی و 46% ورزشی و عقیدتی بوده(معمولا اصول مربوط به مکتب لائیک)، همچنین بعدا علوم سیاسی و اقتصادی نیز به دوره های دیگر درسها برای افسران قرار داده شد.همچنین از اوائل دهه 1980 حدقال 20% از اموزشهای سیاسی و عقیدتی به اصول لائیک اختصاص داده شده است.تلاش می شود افرادی که جذب این ارتش می شوند دااری عقاید مذهبی نباشند.معمولا در پذیرش به کسانی که دارای زن، مادر و خواهر با حجاب اسلامی میباشند اجازه ورود به دانشکده افسری را نمیدهند و همچنین از پذیرش افردا فارغ التحصیل در دبیرستانهای اسلامی خودداری می شود.بعد از 10 سال خدمت در ارتش آنهایی که به درجه سروانی رسیده و قرار ات به درجه سرگردی (از افسر جزئ به افسر ارشد برسد) یک دوره یک ساله را در دانشکده طی میکنند ، که شامل آموزش راهبردی جنگ، عملیات مشترک، عملیاتهای برون مرزی و ...می شوند. در هر سال حدود 78 افسر در این دوره شرکت می کنند.همچنین حداقل 57 نفر نیز در سال در دانشکده امنیت ملی برای رسیدن به درجات بالاتر(مانند سرتیپی) یک دوره های یک ساله برای سرهنگ دوم و سرهنگ تمام ها برگزار می شود. البته این دوره تنها مربوط به نظامیان نیست و افراد دیگر مانند سفیران ف استاندران و نمایندگان مجلس نیز در آن شرکت میکنند. ارتش تقریبا از تمامی اقشار نیرو جذب میکند ولی بیشتر این نیروها از شهرنشینان تشکیل میدهند.یک تحقیق انجام شده در سال 1996 نشان میدهد که تنها 21% از دانشجویان دانشکده افسری را روستا زادگان تشکیل داده است.البته همانطوری که گفته شد افرادی که دارای عقاید اسلامنی میباشند برای ورود به ارتش همواره دچار مشکلات زیادی میشوند و البته کردها و اقلیت محدود عرب که اصلا اجازه ورود به ارتش را ندارند(ورود یان افراد به اترش منع قانونی ندارد ولی در هنگام پذیرش آنها را رد میکنند) یونیفورم یونیفرمهای ارتش ترکیه همانند دیگر اعضای ناتو است و در مجموع شباهت بسیار به نمونه متنعلق به ارتش امریکا دارد.یونیفرم نیروی زمینی ارتش ترکیه شامل یک یونیفرم زیتونی رنگ برای زمستان و یک کت و شلوار خاکی رنگ برای تابستان است.نیروی دریایی دارای یونیفورمی به رنگ سیاه برای زمستان و سفید برای تابستان است و نیروی هوایی به رنگ ابی است که بسیار شبیه مدل در خدمت ارتنش انگلستان است.همچنین نیروی زمینی دارای لباس رزمی استئتار لجنی (مشابه لباس رزمی نیوری زمینی ارتش کشورمان ولی ورشنتر) استفاده میکنند. ترکیه و عضویت در ناتو بعد از جنگ جهانی دوم و اشغال اروپای شرقی توسط ارتش شوروی و تقسیم شدن اروپا به دو بخش سوسیالیست و سرمایه داری کشورهای اروپایی برای اینکه توان مقابله با ارتش شوروی را داشته باشند دست به تاسیس پیمان اتلاتیک شمالی ناتو زدند که هدف از ان مقابله با شوروی و پیمان نظامی کشورهای اروپای شرقی با نام ورشو بود.ترکیه در آن زمان دارای یک مرز 592 کیلومتری با شوروی بود از این رو برای توان مقابله با شوروی و پیمان ورشو در سال 1952 وارد پیمان ناتو شد.اولین حضور رسمی این کشور در یک جنگ در کنار ناتو به به نبرد در کره برمیگردد که 4500 نفر از ارتش ترکیه در قالب ناتو به کره اعزام شدند.عضویت در ناتو این فرصت را به ترکیه داد که بتوان به راحتی به بازار تسلیحاتی امریکا دسترسی پیدا کند و از این رو ترکیه به مرور زمان تبدیل به بزرگترین ارتش عضو ناتو بعد از آمریکا شد.ترکیه باید در دریای سیاه جلوی نیروی دریایی شوروی می ایستاد و با حفظ تنگه بوسفور از دسترسی شوروی به مدیترانه جلوگیری میکرد.ترکیه با عضویت در ناتو متعهد شد که زمین ، هوا و دریای سرزمین خود را در اختیار ناتو قرار دهد و همواره بخشی از ارتش خود را به عنوان نیوری واکنش سریع ناتو در اختیار فرماندهی جنوب شرق ناتو در ناپل ایتالیا قرار دهد.در دهه 1990 حداقل یک تیپ مکانیزه ، یک تیپ زرهی و یک گردان مهندسی خود را به نیورهای واکنش سریع ناتو اختصاص داده بودند.فرماندهی جنوب شرقی ناتو که به اختصارAFSOUTH خوانده میشود شامل سه کشور یونان، ترکیه و ایتالیا است که مسئولیت حفاظت از دریای سیاه و مدیترانه بر دوش آنهاست.فرماندهی زمینی AFSOUTH ناتو در ازمیر ترکیه قرار دارد که تحت سرپرستی ترکها اداره می شود اگرچه جنشین این قرارگاه به طور معمول یک ادمیرال امریکایی است.همچنین بر اساس پیمان ناتو واحدهایی از نیروی دریایی (بخشی از ناوگان ششم دریایی امریکا) و واحدهای هوایی امریکا در ترکیه مستقر هستند که شامل حداقل 3 پایگاهه وایی و دریاییمیباشد که بزگترین آن پایگاه هوایی یو اس اس اینجرلیکس میباشد.از سال 1983 نیروهای هشدار زود هنگام ناتو در کنایا ترکیه مستقر شده اند.این نیرو تجهیزات بسیاری شامل رادارهای بردبلند و هواپیماهای E3 آواکس را در این شکور مستقر کرده است.