اخطار منطقه ۵۱ در صورت ورود از نیروی کشنده استفاده می شود این منطقه نظامی سری به وسعت حدود ۱۵۰ کیلومتر مربع در ایالت نوادا و در نزدیکی دره مرگ واقع شده و به مدت بیش از ۵۰ سال مشکوک به انجام آزمایشهای فوق سری توسط نیروی هوایی آمریکا برروی تکنولوژیهای پیشرفته بوده است. تاکنون فیلمها و کتابهای زیادی در مورد این تحقیقات تهیه شده‌اند ولی نیروی هوایی آمریکا هرگونه دسیسه و انجام آزمایشهای سری در این منطقه را تکذیب کرده است. ولی از طرف دیگر فعالیتهای این منطقه ظاهراً آنقدر مهم هستند که دولت فدرال آمریکا هر سال با صدور یک فرمان لازم‌الاجرا این منطقه را از انجام آزمایشهای اجباری محیط زیستی معاف می‌نماید. یکی از آخرین محصولات این منطقه هواپیمای شکاری بوده که قابلیت مخفی ماندن از دید رادار را نیز دارد. افراد زیادی سوگند خورده‌اند که با چشم خودشان آزمایشهای مربوط به پرواز بشقاب‌های پرنده در این منطقه را نیز دیده‌اند. فردی به‌ نام باب لازار هم که ادعا می‌کند قبلاً برای نیروی هوایی در این منطقه کار می‌کرده، مدعی شده نیروی هوایی به طور فعال مشغول انجام مهندسی معکوس بر روی بشقاب پرنده ساقط شده در منطقه رازول نیومکزیکو در دهه ۵۰ میلادی است. او حتی مدعی است که جزئیات نیروی محرکه این سفینه نیز معلوم شده و تکنولوژیهای جدیدی نیز در این منطقه به طور سری در حال توسعه است که در صورت تکمیل آن یک جهش فنی و نظامی غیر قابل تصور برای آمریکا به دنبال خواهد داشت. در رابطه با یوفوها می توانید مطلب ۱۰ تا از موثق ترین رویت بشقاب های پرنده در جهان را بخوانید. هارپ : HAARP   برنامه پژوهشی یونوسفر فعال با فرکانس بالا معروف به هارپ یک پروژه تحقیقاتی است که در ظاهر برای بررسی و تحقیق درباره لایه ی آیونوسفیر و مطالعات معادن زیر زمینی با استفاده از امواج رادیویی در سال ۱۹۹۳ تاسیس شده است. ولی در واقع “پروژه ای با تکنولوژی جنگ ستارگارن” به منظور کامل کردن یک سلاح جدید پایه گذاری گردیده است. این سیستم در حال حاظر از یک مجموعه آنتن های مخصوص -١٨٠ برج آنتن آلومنیومی به ارتفاع ۵٠/٢٣ متر- تشکیل و برروی زمینی وسیعی به مساحت ٢٣٠٠٠ مترمربع در آلاسکا نصب گردیده است. این آنتن ها امواج مافوق کوتاه را تولید و به آیونوسفیر پرتاب می کنند.   نظریات متعددی در مورد خطرات پروژه و یا استفاده از این تأسیسات به عنوان یک سلاح تاکنون عنوان گردیده ‌است. از ایجاد وقوع زمین لرزه‌های متعدد در مناطق مختلف جهان، تا کنترل آب و هوا، ده‌ها ادعای مختلف در مورد پروژه هارپ عنوان گردیده‌ است. سیستم هارپ طوری طراحی شده است که بر روی یونوسفر تاثیر مستقیم داشته باشد. از نمونه های این تاثیرات، قرمز و گداخته شدن و یا ذره بینی نمودن لایه را میتوان نام برد.   لایه آیونوسفیر چه ارتباطی به هارپ دارد؟ لایه ی آیونوسفیر در بالاترین لایه ی اتموسفیر قرار دارد. این لایه تشعشات خطرناک ماورای بنفش و ایکس ری خورشید را جذب کرده و مانند سقفی از ورود آنها به زمین جلوگیری می نماید تا زندگی بر روی کره زمین امکان پذیر گردد. همچنین به دلیل محیط الکتریکی موجود در آیونوسفیر از این لایه برای انعکاس امواج رادیوئی به اطراف زمین استفاده می شود. اگر این لایه به هر دلیلی دچار اختلال شود تاثیرات بسیار زیادی بر روی زمین گذاشته و زیستن را مختل می کند. اصولا امواج آنتن ها پس از اصابت به آیونوسفیر و بازگشت به زمین قادر اند نه تنها به عمق دریا بروند بلکه فراتر رفته و به اعماق زمین نیز وارد می شوند و عملکرد آن به مانند رادیو توموگرافی است که امروزه ژئولوژیست ها برای اکتشافات مخازن مختلف شامل گاز و نفت استفاده می کنند.   وقتی یک موج کوتاه رادیو توموگرافی به داخل زمین فرستاده می شود به لایه های مختلف برخورد کرده و آن لایه ها را به لرزه در می آورد و از لرزش، صدایی با فرکانسی مخصوص تولید و به سطح زمین باز می گرداند و ژئولوژیست ها از صدای بازگشتی قادرند مخازن زیرزمینی را شناسایی کنند. با این تفاوت که رادیو توموگرافی سیستمی است که با قدرتی به کوچکی ٣٠ وات لایه های زیر زمینی را به لرزه درمی آورد و حال آنکه هارپ سیستم فوق الاده پیشرفته تری است که همان لایه های زمین را می تواند با استفاده از قدرتی برابر با ١,٠٠٠,٠٠٠,٠٠٠ (یک میلیارد) تا ,١٠,٠٠٠,٠٠٠,٠٠٠ (ده میلیارد) وات بلرزاند! بدیهی است که هر چقدر قدرت امواج بیشتر می شود، تاثیراتش بر روی آیونوسفیر و اثرات ذره بینی آن بالاتر می رود. ستی : SETI   طرح ستی ( جستجوی هوش فرازمینی ) یک پروژه علمی با هدف یافتن هوش فرازمینی است که در سال ۱۹۸۴ با همکاری بیش از ۱۰۰ دانشمند به وجود آمد. ستی، طرح جستجوی هوشمندان فرازمینی به امواج رادیویی رسیده از آسمان گوش می دهد تا پیام هایی از هوشمندان ساکن دنیاهای دور بیابد. اکنون پس از ۴۰ سال استفاده از تلسکوپ های حساس و رایانه های قدرتمند این جستجو هنوز به نتیجه نرسیده است اما طرفداران طرح ستی ماًیوس نشده اند و حتی توجه میلیون ها نفر علاقه مند را در سرتاسر جهان به این طرح جلب کرده اند.   سیگنال وآو یک سیگنال موج کوتاه می‌باشد که توسط دکتر جری آر همن در ۱۵ آگوست ۱۹۷۷، زمانی که در حال کار بر روی پروژه ای در دانشگاه ایالتی اوهایو بود، کشف گردید. انتظار قوی می‌رود که سیگنال، مشخصه‌هایی بالقوه از هوش غیر زمینی و موجوداتی با منشأ غیر منظومه شمسی داشته باشد. این سیگنال ۷۲ ثانیه ادامه داشت، اما دیگر تکرار نشد. این سیگنال توانست توجه زیادی را در رسانه‌ها بر روی خود جلب کند. دکتر همن در حالی که از این ترتیب موجود در سیگنال‌ها متعجب شده بود بر روی فایل پرینت شده کامپیوتری، دور سیگنال‌ها را خط کشیده و در کنار آن تعجب خود را با نوشتن واژه «وآو» نشان داد. این توضیح کوتاه از این پس به عنوان نام این سیگنال انتخاب شد. برخورد دهنده هادرون : LHC   برخورددهنده بزرگ هادرون یا به طور مختصر ال‌اچ‌سی یک شتاب‌دهنده ذره‌ای و برخورددهنده در سرن در نزدیکی ژنو سوئیس است. این پروژه در ۱۰ سپتامبر ۲۰۰۸ میلادی پس از ۲۰ سال آماده‌سازی، آغاز به کار کرد. هدف از ساختن آن شناخت اجرام ماده در حد فاصل ده-بیست و سه سانتیمتر، آزمون نظریه استاندارد ذرات، کشف اجزای یافت نشده مدل استاندارد، آزمون نظریه ابرتقارن و نظریه وحدت بزرگ است. از دیگر اهداف مهم این پروژه کشف ذره بنیادی هیگز است که فیزیکدانان ذرات بنیادی وجود آن را پیشگویی کرده‌اند. ذره هیگز یا بوزون هیگز دخیل در ایجاد جرم در ذرات بنیادی است. دانشمندان هنوز به قوانین فیزیکی که می گویند تکامل دنیا نتیجه سرد شدن ماده از میلیاردها درجه در لحظه مه بانگ به سرمای شدید امروزی است، شک دارند و در پی راستی آزمایی آنها هستند. همان کاهش دمایی که آب را از بخار به مایع و سپس یخ تبدیل کرد. و البته این دنیای سرمازده، مساله را برای فیزیکدانان شکاک پیچیده تر و بغرنج تر کرده است. با برخورد دادن ذرات بنیادی ریز اتمی ( به خصوص پروتون ) فیزیکدانها گلوله های انفجاری کوچکی ایجاد می کنند. به این صورت می توانند اتفاقات رخ داده در شروع دنیا را شبیه سازی کنند و ببینند که واقعا چه چیزی می توانسته رخ دهد. چیزی شبیه کاری که دانشمندان ژوراسیک پارک انجام دادند و به دایناسورها تجسم دوباره دادند، فقط با چند میلیون سال تفاوت زمانی بر اساس برخی تئوری ها، تمام موارد موجود در لیست نادیده ها – ذراتی مانند گلوینوها، فوتینوها، اسکوارکها و وینوها – قرار است دیده شوند. زیرا تا به حال انرژی لازم برای ایجاد یک برخورد به اندازه کافی بزرگ را نداشته ایم. هر یک از این ذرات ( در صورت وجود ) می توانند تشکیل دهنده ابرهایی از ماده تاریک باشند. چیزی که به گفته اخترشناسان با نیروی جاذبه اش کهکشان ها و دیگر ساختارهای کیهانی را در کنار یکدیگر نگه داشته است. یکی دیگر از حلقه های گم شده فیزیک، ذره بنیادیی است که با نام بوسون هیگز یا خدا ذره شناخته می شود. پیتر هیگز از دانشگاه ادینبورگ را به عنوان کاشف این ذره که احتمالا تمامی ذرات دیگر را در بر گرفته است، می شناسند. آیا ذره کوب می تواند سیاهچاله ای ایجاد کند که باعث نابودی کره زمین گردد؟   تا به حال هیچ نشانه ای مبنی بر اینکه برخوردها قادر به ایجاد سیاهچاله اند و یا اینکه در صورت ایجاد، این سیاهچاله قادر به آسیب رسانی باشد، مشاهده نشده است. طبق نظریه ریسمان، حتی با نگاه بدبینانه، می توان گفت که ذره کوب هادرون آنقدر انرژی ندارد که قادر به تولید سیاهچاله باشد. این خبر شاید برای شما امیدوار کننده باشد، اما برای فیزیکدان ها بسیار بد است. زیرا بسیاری از آنها سالها است برای دیدن تولد سیاهچاله، لحظه شماری می کردند. اشلون : ECHELON   در ۲۳ فوریه سال ۲۰۰۰ میلادی، پارلمان اروپا گزارش تکان دهنده ای را منتشر ساخت که جهانیان را در هاله ای از حیرت فرو برد. در این روز، به دنبال اختلافات تجاری اتحادیه اروپا با آمریکا، پس از شصت سال، پروژه جاسوسی سری اشلون فاش شد. اشلون نام رمز یک سیستم جاسوسی جهانی است که آژانس امنیت ملی آمریکا آن را طراحی کرده است و علاوه بر آمریکا، کشورهای انگلیس، کانادا، استرالیا و نیوزیلند در آن شرکت دارند. طبق آخرین گزارشها، سیستم جاسوسی اشلون از ۱۲۰ ماهواره ارتباطاتی، اکتشافی و نظارتی تشکیل شده که در مدارهای ثابتی دور زمین می گردند. علاوه بر این ماهواره ها، تعداد بسیار زیادی گیرنده های زمینی، در نقاط مختلف دنیا نصب شده است تا نقاط کور ماهواره ها را پوشش دهند. این ماهواره ها و گیرنده ها وظیفه دارند روزانه حدود سه میلیارد تماس تلفنی، فکس و ایمیل را ذخیره کرده، به رایانه های مادر که در این پنج کشور وجود دارند، انتقال دهند. این اطلاعات پس از ترجمه خودکار به زبان انگلیسی، تحت یک پردازش محتوایی دقیق قرار می گیرند. نرم افزارهای قدرتمند اشلون به فهرستی از واژه های کلیدی مجهزند که در صورت یافت شدن هریک از آن واژه ها در متن گفتگوهای تلفنی یا فکس و ایمیل، پرونده ویژه ای برای آن اطلاعات تشکیل می شود و با تحلیل محتوای بقیه مطالب آن پرونده، میزان اهمیت خبر ذخیره شده مشخص می شود و به آژانس اطلاعات امنیت ملی آمریکا ارسال می گردد تا اقدامات جاسوسی بعدی درباره آن صورت گیرد. دارپا : DARPA دارپا یا سازمان پروژه‌های تحقیقاتی دفاعی پیشرفته، تاسیس ۱۹۵۸، نام یک سازمان تحقیقات و فناوری زیر نظر وزارت دفاع ایالات متحده آمریکا است که مسئول گسترش تکنولوژیهای نظامیست. تکنولوژیهایی که بر کل جهان تاثیر می گذارند. مهمترین مشخصه ای که دارپا سعی کرده است در طی سالها به آن وفادار باشد، کوچک‌ بودن و انعطاف پذیری آن است. کوچکی دارپا از مهمترین عوامل پیشرفت قابل ملاحظه آن در بخش دفاعی بوده است. دارپا هیچ گاه سعی نکرده است که حوزه فعالیتهای تحقیقاتی خود را توسعه دهد و حتی همواره کوشیده است آن را محدودتر نماید. دارپا بعد از گذشت ۲ سال از شروع فعالیت خود، کارهای غیرنظامی خود را کنار گذاشت و در سال ۱۹۷۲ به طور رسمی تنها کارهای دفاعی را در دست گرفت. نام آن از آرپا به دارپا تغییر یافت. دارپا توانست با تمرکز بر تحقیقات صرفا دفاعی، خدمات مؤثری به نیروهای نظامی آمریکا ارائه نماید و از عوامل پیشرفت نظامی این کشور به حساب می آید. در این بین انجام پروژه های هوافضایی اهمیت به خصوصی دارد. دارپا دریافته است که مهمترین بخش در امور دفاعی، بخش هوایی آن است و پیشرفت در این قسمت موجب توسعه دیگر بخشهای نظامی و همچنین فاصله گرفتن این کشور از کشورهای دیگر در زمینه نظامی خواهد شد. انعطاف پذیری دارپا موجب شده است این مؤسسه همواره خود را با تغییرات محیط مطابق نماید و در دنیا به عنوان یک آژانس کاملا روزآمد به شمار آید. نگاهی گذرا به پروژه های انجام شده در دارپا خصوصا در زمینه هوافضا روزآمد بودن آن را به اثبات می رساند. دارپا بیش از ۲۵ پروژه عظیم هوافضایی را به پایان رسانده است و با انجام این پروژه ها گام بلندی را در قدرت یافتن نیروی نظامی آمریکا برداشته است. در پایان، چند نمونه از مهمترین پروژه های هوافضایی که دارپا در دهه اخیر انجام داده است، آمده است.   بویینگ ایکس-۳۷ کشتی ضد رادار IX-529 بویینگ ایکس-۴۵-سیمنبع : www.iranvij.ir