خا-۳۵ (به روسی: Х-۳۵ Уран) نوعی موشک کروز ِ ضد کشتی روسی ساخت کارخانه زوزدا است.
این موشک از سال ۲۰۰۳ به خدمت نیروهای مسلح روسیه درآمده و تاکنون به کشورهای الجزایر، هند، ویتنام، قزاقستان آذربایجان ، ترکمنستان ، ایران ، ونزوئلا ، میانمار و کرهٔ شمالی هم صادر شده‌است. ویتنام از سال ۲۰۱۲ و کرهٔ شمالی در چند مدل متفاوت تولید تحت لیسانس خا-۳۵ را نیز آغاز کرده‌‌اند.
نوع اصلی این موشک با نام‌گذاری ناتو:آاس-۲۰ کایاک، از جت‌های جنگنده شلیک می‌شود و همچنین به کمک تقویت‌کننده راکتی، قابلیت پرتاب از هلیکوپتر، کشتی جنگی و آتشبار دفاع ساحلی را دارد. مدل همراه با راکت کمکی این موشک اوران (به معنای اورانیوم؛ نام ناتو: اس‌اس-ان-۲۵ سویچ‌بلید؛ کد: ۳ام-۲۴) یا بال (به معنای نهنگ؛ نام ناتو: اس‌اس‌سی-۶ استوج؛ کد: ۳کی۶۰) نامیده می‌شود.
از آن‌جا که این موشک شباهتهایی به موشک آمریکایی ای‌جی‌ام-۸۴ هارپون دارد، در زبان روسی به هارپونسکی هم مشهور شده‌است. خا-۳۵ با وزن ۵۲۰ کیلوگرمی (۶۱۰ کیلو در مدل همراه با راکت کمکی)، سر جنگی ۱۴۵ کیلویی کیلویی یا هسته ای ، سرعت ۰.۹ ماخ و برد عملیاتی ۳۰۰ کیلومتری برای حمله به کشتی‌های حداکثر ۵۰۰۰ تنی طراحی گردیده و هزینه تولید هر فروند آن حدود ۵۰۰ هزار دلار است.
نیروی هوایی روسیه از این موشک کروز هدایت راداری در مدل‌های مختلف جنگنده‌های فلانکر (سوخو-۲۷اس‌ام، سوخو-۳۰ و سوخو-۳۴) میگ-۲۹ و بالگردهای کاموف-۲۷ استفاده می‌کند. مدل ارتقایافته این موشک، در سال ۲۰۱۵ میلادی، با موتور تقویت یافته رمبوجت، برد عملیاتی ۶۶۰ کیلومتر، ناوبری ماهواره‌ای و آشیانه‌یابی راداری و مقاومت در برابر حیله‌های دفاعی نیز و بیشمار بروزرسانی ؛ به نیروهای مسلح روسیه تحویل داده شد و مدل قبلی که مدل مقدماتی محسوب می‌شود با تعغییراتی به محصول صادراتی تبدیل شد.
نوع اصلی این موشک با نام‌گذاری ناتو:آاس-۲۰ کایاک، از جت‌های جنگنده شلیک می‌شود و همچنین به کمک تقویت‌کننده راکتی، قابلیت پرتاب از هلیکوپتر، کشتی جنگی و آتشبار دفاع ساحلی را دارد. مدل همراه با راکت کمکی این موشک اوران (به معنای اورانیوم؛ نام ناتو: اس‌اس-ان-۲۵ سویچ‌بلید؛ کد: ۳ام-۲۴) یا بال (به معنای نهنگ؛ نام ناتو: اس‌اس‌سی-۶ استوج؛ کد: ۳کی۶۰) نامیده می‌شود.
از آن‌جا که این موشک شباهتهایی به موشک آمریکایی ای‌جی‌ام-۸۴ هارپون دارد، در زبان روسی به هارپونسکی هم مشهور شده‌است. خا-۳۵ با وزن ۵۲۰ کیلوگرمی (۶۱۰ کیلو در مدل همراه با راکت کمکی)، سر جنگی ۱۴۵ کیلویی کیلویی یا هسته ای ، سرعت ۰.۹ ماخ و برد عملیاتی ۳۰۰ کیلومتری برای حمله به کشتی‌های حداکثر ۵۰۰۰ تنی طراحی گردیده و هزینه تولید هر فروند آن حدود ۵۰۰ هزار دلار است.
نیروی هوایی روسیه از این موشک کروز هدایت راداری در مدل‌های مختلف جنگنده‌های فلانکر (سوخو-۲۷اس‌ام، سوخو-۳۰ و سوخو-۳۴) میگ-۲۹ و بالگردهای کاموف-۲۷ استفاده می‌کند. مدل ارتقایافته این موشک، در سال ۲۰۱۵ میلادی، با موتور تقویت یافته رمبوجت، برد عملیاتی ۶۶۰ کیلومتر، ناوبری ماهواره‌ای و آشیانه‌یابی راداری و مقاومت در برابر حیله‌های دفاعی نیز و بیشمار بروزرسانی ؛ به نیروهای مسلح روسیه تحویل داده شد و مدل قبلی که مدل مقدماتی محسوب می‌شود با تعغییراتی به محصول صادراتی تبدیل شد.
