چرا کشورهای دارای تکنولوژی و قدرت دریایی دیگر نبرد ناو و رزم ناوهای بزرگ را نمی‌سازند؟
عصراسلام: یکی از مواردی که در طول جنگ جهانی دوم برای کشورهای قدرتمند عیان شد اشتباهی بود که در مورد جنگ افزارهای دریایی وجود داشت در آن زمان چنین برداشتی وجود داشت که یک شناور هرچه بزرگتر باشد از قدرت رزمی بیشتری برخوردتر است که البته با سطح فن آوری آن زمان خیلی بیراه هم نبود.
زیرا یک شناور بزرگتر توان نصب توپهای بزرگتری را داشت و همچنین امکان استفاده از زره بیشتری هم برای شناور فراهم بود، به همین دلیل هم کشورهایی مانند فرانسه، بریتانیا و دیگر کشورهای قدرتمند به سمت استفاده از نبردناوها رفتند که شناورهایی بسیار بزرگ بودند و دارای توپهای ۴۰۰ میلیمتری بودند که پرتابه آن (مهمات) گاها تا ۲ تن وزن داشته و قدرت تخریب آن به اندازه یک بمب سنگین هواپیماهای جنگنده فعلی بود.
نبردناوها تعداد زیادی توپ حمل می‌کردند و قدرت آتش بسیار بالایی داشتند ولی هیچگاه در یک نبرد تمام عیار محک نخورده بودند که ضعف آنها عیان شود در تمامی عملیاتها نبرد ناوها در نقش پشتیبانی آتش از حملات زمینی ظاهر میشدند و تهدید چندانی نداشتندولی ورود زیر دریایی ها نشان داد که چقدر این شناورها آسیب پذیر هستند.
درجنگ جهانی دوم ضعف نبردناوها کاملا مشخص شد این شناورهابسیار گرانقیمت بودند و از طرفی یک زیر دریایی که شاید ارزش آن یک پنجم یک نبرد ناو نبود براحتی این غول گرانقیمت را نابود می‌کرد.
از طرفی نبردهای دریایی در جنگ اعراب و اسراییل درسهای زیادی داشت در این عملیات ناوچه های موشک انداز ساخت شوروی موفق شدند ناوشکن های اسراییلی را با خطر مواجه کنند و براحتی ناوگان دریایی اسراییل را منفعل کردند نهایتا اسراییل بسمت استفاده از ویژگی برتر خود نسبت به اعراب یعنی الکترونیک برتر رو آورد با در خدمت گرفتن اخلالگرها این مشکل را از بین برد.
در نهایت تجربه شوروی هم واقعیت دیگری را عیان کردو آن اینکه شناورهای کوچک هم توان نصب تسلیحات به اندازه کافی را ندارند به همین دلیل هم شوروی بسمت استفاده از ناوهای بزرگتر از دهه ۸۰ به بعد رفت.
در نهایت اینکه امروزه کشورهابر اساس نیازها خود را تجهیز میکنند و کشورهایی که مانند امریکا قصد عملیات در هر نقطه ای از جهان را دارند بسمت شناورهای بزرگتر و کشورهایی مانند روسیه که سیاستهای دفاعی تری دارند بدنبال شناورهای کوچکتر دوسیه پس از فروپاشی شوروی هیچگاه بدنبال توسعه رزم ناوهای سنگین نبوده زیرا نه فن آوری لازم برای ساخت چنین شناورهایی را دارد و نه توان مالی لازم را بزرگترین شناورهایی که روسیه ساخته ناوهای ایوان گرین هستند که کمتر از ۵۰۰۰ تن وزن دارند.
این کشور از دو نوع رزم ناو بهره میبرد رزم ناوهای کلاس اسلاوا و رزم ناو های کیرو ف کلاس بود که در زمان شوروی توسعه یافته بودند. ناوهای سنگین بسیار گرانقیمت هستند و در صورت آسیب دیدگی خسارت سنگینی را تحمیل میکنند.
و در مقابل شناورهای سبک نیز نه سلاح مناسب را در اختیار دارند و نه به اندازه کافی در ابهای دور از ساحل خودی موثر هستند در نهایت بهترین نوع شناورهای سطحی ناوشکن‌ها هستند ناوشکن ها از نظر رده بندی به شناورهایی گفته میشود که بین ۶۰۰۰ تن تا ۱۲ هزار تن توان جابجایی دارند از این بزرگتر رزم ناو ها هستند و رده سبک تر ناو های محافظ هستند که بین ۴۰۰۰ تا ۶۰۰۰ تن توان جابجایی آنهاست و رده پایین تر ناوچه ها هستند که بین ۱۵۰۰ تا ۳۵۰۰ تن جابجایی دارند و رده پایین تر از این ناوچه های گشت ساحلی است و رده پایین تر قایق های موشک انداز و توپدار هستند.
در استانداردهای بین المللی شناورهایی در حد ناوشکن جماران یا سهند را ناوچه های موشک انداز رده بندی میکنند و از نظر استانداردهای بین المللی شناورهای کشورمان ناوچه های موشک انداز و قایق های گشت ساحلی تندرو بحساب می آیند.
در کل اینکه آینده کشور ایالات متحده بسمت توسعه رزم ناو جدیدی خواهد رفت اکرچه در اساسنامه و سند راهبردی اینده این نیرو تاکید شده در آینده این نیرو بسمت شناورهای سبک‌تر می‌رود ولی با توجه به ماهیت این نیروو ماموریت‌هایی که برای ان تعریف شده دارا بودن رزم ناو برای نیروی دریایی امریکا غیر قابل انکار است زیرا قرار بود از دهه ۱۹۷۰ به بعد تمامی نبرد ناوها و رزم ناوهای این نیرو از خدمت خارج و جای آنها را ناوشکن‌ها بگیرند ولی در عمل همانگونه که دیدیم محقق نشد.
دقیقا پس از تصویب این سند رزم ناوهای تیکانداراگو توسعه یافتند و از ابتدا بسیار تلاش شد این شناورها ناوشکن باشند ولی در نهایت وزن آنها انقدر سنگین شد که دیگر علیرغم اینکه ناوشکن اطلاق میشدند ولی بسیار بزرگتر از ناوشکن بودند حتی نسخه‌های جدید آرلی بروک هم به عقیده اینجانب بزرگتر و سنگین تر از این است که ناوشکن خوانده شوند ولی برای اینکه قدرت خود را کوچکتر نشان دهند در سازمان رزم خود آنرا ناوشکن نامگذاری کرده اند زیرا نسخه های جدید این ناوشکن نزدیک به ۱۰۰۰۰ تن توان جابجایی عملیاتی ان است.
بهرحال فعلا ناوشکن‌های آرلی بروک هم در نسخه‌های جدید مجهز به سیستم اجیس شده‌اند تا بتوانند جایگزین شناورهای تیکانداراگو شوند ولی اینهم نوعی فریب افکار عمومی امریکاست زیرا بنا برتوافقی که بین کنگره و پنتاگون انجام گرفته کنگره پذیرفته به ازای هر دو رزم ناوی که از خدمت خارج می‌شوند ۳ ناوشکن وارد خدمت شوند تا بتوانند وظایف دو رزم ناو را انجام دهند ولی ما در عمل شاهد خروج دو رزم ناو از خدمت و ورود سه رزم ناو بجای آنها هستیم فقط تنها نام رزم ناو را ناوشکن گذاشته‌اند و گرنه ناوشکن‌های جدید آرلی بروک تفاوت آنچنانی با رزم ناوهای تیکاندارگو ندارند.
