آرو، یک سیستم ضد موشکهای بالستیک است که برای اولین به تاریخ 7 نوامبر 2002 بار در پایگاه هوایی Palmachim (پایگاهی هوایی در اسرائیل) به نمایش عموم گذاشته شد. این موشک هنوز در یک کارزار واقعی مورد آزمایش قرار نگرفته است هرچند پس از شلیک 40 فروند موشک Scud-C عراقی در جریان نبرد خلیج فارس به سال 1991 به سمت اسرائیل، انگیزه ی ساخت چنین سیستم دفاعی‏ایی به وجود آمد.

سیستم دفاع ضدموشکهای بالستیکی آرو2 (Arrow-2) توسط شرکت MLM وابسته به صنایع هوا- فضای اسرائیل (IAI) یا (Israel Aircraft Industries) طراحی شده است و اکنون در سازمان نیروهای دفاعی اسرائیل به صورت عملیاتی درآمده است.
این سیستم در اسرائیل با نام دیگر هما (Homa = پرنده‏ی افسانه‏ای) یا در ایالات متحده به نام Fence (سپر دفاعی) نیز شناخته می شود. لانچرهای آرو اکنون در دو نقطه‏ی اسرائیل به حال آماده باش کامل جهت شلیک قرار دارند: یکی در نزدیکی تل آویو و دیگری در جنوب حیفا. اولین مجموعه‏ی لانچر آرو در سال 2000 عملیاتی شده است.

فاز تحقیقاتی و توسعه ی این برنامه، به سال 1998 آغاز شد. هرچند خیلی پیشتر از آن، سازمان دفاع استراتژیک ایالات متحده، قراردادی برای تولید مشترک یک سیستم ضدموشک بالستیک (ATBM) به نام Chetz-1 (کلمه ی Chetz-1 در زبان عبری، همان معنای Arrow-1 را می‏دهد) با شاخه‏ی الکترونیک صنایع هوافضای اسرائیل (IAI) منعقد ساخته بود.
به دنبال تکمیل و انجام موفقیت آمیز طرح، این سیستم به صورت انبوه تولید شد و به مرور توسعه و بهبود یافت. هر موشک Arrow-1 حدود 2000 کیلوگرم وزن دارد. ولی موشک بهسازی شده‏ی Arrow-2 وزنی برابر 1300 کیلوگرم را داراست. آرو2 برای اولین بار در سال 1995 مورد آزمایش قرار گرفت.
سیستم آرو2 با موفقیت کامل اکنون در اختیار نیروی دفاعی اسرائیل است. موشکهای TM-91 متعلق به سیستم آرو، می‏توانند اهدافی را در فواصل بین 60 تا 100 کیلومتری را کشف و منهدم نمایند. همچنین توسعه و بهسازی سیستم آرو با همکاری مشترک اسرائیل و ایالات متحده همواره و به صورت دائم در حال انجام است.
در فوریه 2003، IAI (صنایع هوافضای اسرائیل) قراردادی را با شرکت بوئینگ منعقد کرد. طبق این قرارداد شرکت بوئینگ متعهد می شد اجزای الکترونیکی حساس سیستم آرو را در ایالات متحده تولید کند. بوئینگ همچنین متعهد شد تا حدود 50 درصد قطعات و اجزای موشک را در ایالات متحده تولید نماید.
شرکت بوئینگ اجزای گوناگونی از سیستم موشک را تولید خواهد کرد. بدین جهت همزمان از همکاری 150 کمپانی آمریکایی نیز جهت تولید نهایی موشک بهره خواهد گرفت. IAI نیز عهده‏دار شد تا مونتاژ و جمع‏آوری نهایی قطعات منفصله‏ی موشکهای ارسال از سوی ایالات متحده را انجام دهد.
هر مجموعه از سیستم موشکی آرو، شامل 4 یا 8 لانچر (پرتابگر) موشک است هر لانچر نیز شامل شش فروند موشک آماده‏ی شلیک است.

مجموعه‏ی Arrow شامل بخش‏ها و ادوات زیر است:
یک کامیون حمل کننده‏ لانچرهای موشک موسوم به Hazelnut Tree Launch Control Center، (فندق)
یک کامیون حمل کننده‏ی ادوات مخابراتی (Communications Center) ،
یک کامیون حمل کننده‏ی سیستم کنترل آتش موسوم به Citron Tree Fire Control Center، (لیمو)
و سیستم رادار متحرک موسوم به Mobile Green Pine Radar System (کاج سبز)

Hazelnut Tree Launch Control Center


پروژه‏ی TMD
اسرائیل برنامه‏ی کار بر روی سیستم دفاع ضدموشکهای بالستیک موسوم به TMD یا (Theater Missile Defense) را در سال 1986 آغاز کرد. این برنامه با کد MOU نیز شناخته می‏شد. (Memorandum Of Understanding) یعنی «یادداشت هوشمند» که با همکاری ایالات متحده آغاز شد.
تهدید موشکهای بالستیک در اواسط دهه‏ی 1980، به یک خطر جدی در منطقه مبدل شده بود و هنگامی که موشکهای بالستیک عراقی (Scud-C) در جریان جنگ 1991 خلیج فارس مورد استفاده قرار گرفتند، زنگ خطر دست‏یابی منطقه به تکنولوژی موشکهای بالستیک به صدا درآمد.
به علت عدم دسترسی اسرائیل به تکنولوژی ایجاد دفاع ضدموشکی، ایالات متحده، قراردادی را جهت پشتیبانی مالی و فنی در جهت تولید و بومی سازی آن در سال 1998 با اسرئیل منعقد ساخت.
به سال 1998، ایالات متحده و اسرائیل، فاز سوم توسعه‏ی موشکهای ضدبالستیک آرو را آغاز کردند. اولین تست موشک آرو بهبود یافته‏ی جدید، به تاریخ 8 سپتامبر 1999 انجام شد.
آور2 که نامزد یک سیستم رهگیر هوایی دوربرد برای دفاع ضدموشکی اسرائیل شده بود، اینک تمام نیازهای اسرائیل را برای رهگیری و پدافند هوایی و حفاظت از مراکز نظامی و مناطق پرجمعیت غیرنظامی تامین می‏کند. تکنولوژی‏ایی که از طرف ایالات متحده برای مقابله با موشکهای پیشرفته بالستیک جدید که وجودشان در سازمان دفاع موشکی ایالات متحده به اثبات رسیده است (نظیر نودونگ و شهاب)، همواره پشتیبانی خواهد شد و نیازهای جدید اسرائیل را با انجام بهسازی تامین خواهد کرد. بدین جهت همواره شاهد به روزآوری و رفع نواقص و عیوب احتمالی این سیستم از طرف کمپانی معظم بوئینگ خواهیم بود.
موشک آرو2 ، حاصل یک همکاری بین المللی مرتبط با اسرائیل بود؛ یک رهگیر بسیار دوربرد که تکنولوژی ساخت آن، توسط ایالات متحده تقدیم شد. اطلاعات مرگ آور (برای هدف)، توسط یک سیستم هدفیاب تصویری پیشرفته تکمیل شده است که هم برای دفاع زمینی و هم برای استفاده در نیروی دریایی قابل استفاده است. این اطلاعات به تفکیک عبارتند از: سرعت، شتاب و فشار دینامیکی هدف مورد نظر (موشک بالستیک) به همراه پشتیبانی فنی و همکاری ایالات متحده براساس سیستم TMD، برای توسعه و رفع اشکال و به روزآوری هر چیزی که در آینده برای سپر دفاع موشکی مورد نیاز باشد.
سیستم مرکزی کنترل آتش (Citron)، توسط صنایع الکترونیک TADIRAN (شرکتی در اسرائیل) ساخته شده است. وظیفه‏ی Citron رهگیری و هدایت موشک شلیک شده‏‎ی آرو2 می‏باشد. این سیستم سپس شرکت MLM (شرکتی وابسته به صنایع هواپیمای سازی اسرائیل)، توسعه و بهبود یافته است. کل سیستم ضدموشک آرو به نام هما نامیده می‏شود.
نقطه‏ی تلاقی سعی و تلاش مهندسان اسرائیلی، برداشتن یک گام چشمگیر رو به جلو بود که در تابستان سال 1995 با آزمایش اولین سری جدید آرو یعنی Arrow2 به سرانجام رسید. یک سال قبل از آن، آزمایش موشک Arrow1 در اسرائیل، باموفقیت تمام، توانسته بود هدف مورد نظر خود را رهگیری و در آسمان منهدم نماید.
تستهای پروازی موشک آرو2 همچنان ادامه دارد. در 14 سپتامبر 1998، یک آزمایش موفقیت‎آمیز دیگر نیز انجام شد. به تاریخ 1 نوامبر 1999، همچنین آزمایش موفقیت‏آمیز دیگری نیز توسط نیروی هوایی اسرائیل برای اثبات توانایی Arrow انجام شد تا سرانجام به تاریخ 14 مارس 2000، اولین سری از مجموعة سیستم ضدموشکی آرو در سازمان دفاعی اسرائیل، رسمن وارد خدمت شدند.
سیستم آرو همزمان می‏تواند 14 موشک زمین به زمین را که از جهت‏های مختلف می‏آیند شناسایی و منهدم نماید. (یعنی سیستم کنترل آتش هر مجموعه‏ی آرو، 14 موشک را به 14 هدف شلیک می‏کند و همزمان می‏تواند این 14 فروند را به سمت اهداف هدایت نماید)
اولین آزمایش در جهت شناسایی و انهدام اهداف گوناگون که از جهات مختلف می‏آیند، در ژانویه 2003 انجام شد. در این آزمایش هفت موشک زمین به زمین شلیک شد که شش فروند از آنها با موفقیت در آسمان منهدم گشتند.
هزینه مالی پیشرفت و توسعه‏ی سیستم، مشترکن توسط ایالات متحده و اسرائیل تامین شده است. از سال 1998 تاکنون، ایالات متحده اعتباری به مبلغ 628 میلیون دلار را در جهت تحقیق، توسعه و پیشرفت برنامه‏ی آرو از محل بودجه‏ی نظامی خودش به اسرائیل اهداء کرده است. هنگامی که برنامه‏ی آرو به طور کامل تحقق یابد، اسرائیل متعهد شده است که 60 درصد هزینه‏ها را بپردازد. کل پروژه به مبلغ حدود 1 میلیارد دلار تخمین زده می‏شود.
دو مجموعه از سیستم ضدموشک آرو، تاکنون عملیاتی شده‏اند، یکی در پایگاه Palmachim به منظور ایجاد پوشش پدافندی بر روی تل‏آویو و دیگری در نزدیکی شهر Hadera (حیفا) نصب شده‏اند. سومین مجموعه نیز در حال تولید است.

سیستم ضدموشک Arrow2
موشک دو مرحله‏ای آرو، به بوسترکمکی سوخت جامد جهت تقویت موتور اصلی موشک مجهز شده است.
در مرحله‏ی اول، موشک یک پرواز عمودی انجام می‏دهد تا به نقطه‏ی مناسب جهت پرواز منحنی برسد، سپس در مرحله‏ی دوم، موشک مسیر خود را تا رسیدن به هدف با سرعت 9 ماخ یا 5/2 کیلومتر بر ثانیه طی می‏کند.
سیستم کنترل بردار رانش و هدایت موشک (نسبت به آرو1) هم در موتور اصلی موشک و هم در راکت کمکی، تقویت شده است.
در هنگام فعال شدن راکت مرحله‏ی دوم، راکت مرحله‎‏ی اول از بدنه‏ی اصلی موشک جدا می‏شود.
ضدموشک آرو هنگامی شلیک می‏شود که هنوز موشک بالستیک شلیک شده به محدوده‏ی تهدیدآمیز و خطرناک نزدیک نشده است و نقطه‏ی رهگیری موشک بالستیک کاملن برای رادار ضدموشک آرو، شناسایی و کشف شده است. اگر برای یک هدف، بیش از یک داده از مختصاتش به سیستم آرو ارسال شود، کامپیوتر مرکزی با انجام محاسبات، محل رهگیری را با دقت بسیار زیاد محاسبه کرده و موشک را به سمت نقطه‏ی تخمینی هدایت می‏کند.
قسمت مرگ‏آور موشک آرو که شامل سرجنگی، فیوز انفجاری و سیستم هدف یاب نهایی راداری می‏باشد به چهار بالچه‏ی کوچک آئرودینامیکی شکل مجهز شده است. وظیفه‏ی اصلی این بالچه‏ها، ایجاد قابلیت دینامیکی برای آرو برای رهگیری موشکهایی است که در ارتفاع پائین حرکت می‏کنند.
سرجنگی به شدت پرقدرت آرو، هنگام انفجار به قطعات و ترکش‏های مرگ‏آوری تقسیم می‏شود. این مجموعه‏ی انفجاری نیز ساخت شرکت رافال (Rafael) اسرائیل است و هنگام انفجار، تا شعاع 50 متری، هر پرنده‏ای را فورن ساقط می‏کند.
سیستم هدفیاب موشک آرو، دارای دو سیستم موازی می‏باشد. یک سیستم از نوع جستجوی حرارتی (Infrared) و دیگری جستجوی راداری فعال (Active Radar) می‏باشد. سیستم جستجوی حرارتی به حرارت زیاد خروجی موشکهای بالستیک حساس است و سیستم راداری فعال که معمولن جهت رهگیری دقیق موشکهایی به کار می‏روند که در ارتفاع پائین پرواز می‏کنند (مانند موشک کرم ابریشم)
در کانون جستجوگر حرارتی نیز از سنگ معدنی ایندیوم (Indium) به عنوان آنتن استفاده شده است. جستجوگر حرارتی ساخت کارخانه‏ی Raytheon است. (شرکت Amber Engineering سابق)
سیستم آرو قادر است اهداف هوایی را در ارتفاع بین 10 تا 50 کیلومتر و فاصله‏ی 90 کیلومتری، به طور بسیار دقیق ساقط کند.

جزئیات سیستم و شرایط

قدرت و تاثیرگذاری
* ایجاد پوشش دفاعی در منطقه‏ای وسیع با سیستمی مستقل.
* سیستم بسیار انعطاف پذیر جهت مقابله با انواع موشکهای بالستیک.
* قابلیت رهگیری و نابودسازی موشکهای بالستیک چند کلاهکی.
* قابلیت رهگیری موشکهایی که در ارتفاع پائین پرواز می‏کنند.
* رهگیر زودهنگام، شناسایی دقیق مختصات پروازی موشک بالستیک و اصابت بسیار دقیق به هدف.
* تولید شده با قطعات انعطاف پذیر گوناگون (Modular) که به راحتی قابلیت تغییر و انعطاف با مشکلات احتمالی را دارند.
* طراحی سیستم باز (Open architecture) که به تبادل اطلاعات با سایر سیستم های پدافند هوایی می‏پردازد.

قابلیت انعطاف و سازگاری
* طراحی باز سیستم که امکان همکاری و رد و بدل اطلاعات با سایر انواع پدافندهای هوایی نظیر هاوک یا پاتریوت را می‏دهد.
* سیستم از قطعات مجزایی تشکیل شده است که امکان توسعه و رفع عیوب را آسان می‏سازد.
* انعطاف پذیری سیستم مدیریت تسلیحات.
* سیستم تمام اتوماتیک مدیریت آتش.

سیستم رادار بسیار قدرتمند آرو2 می‏تواند اهداف هوایی و موشکهای زمین به زمین شلیک شده را از فاصلة 500 کیلومتری شناسایی و رهگیری کند و در فاصله‏ی بین 50 تا 90 کیلومتری به سمت آنها شلیک کند. (البته این فاصله در سیستم آرو1 حدود 16 تا 48 کیلومتر بود.)
در قسمت سرجنگی موشک آرو (Warhead)، از یک هدفیاب و هدایت کننده‏ی نهایی جهت افزایش دقت اصابت استفاده شده است که به آرو امکان می‏دهد موشکهای زمین به زمین را در ارتفاع‏های بسیار متفاوت از 10 تا 50 کیلومتر در حالی که 9 برابر سرعت صوت به سمت هدف می‏رود، با موفقیت ساقط کند. ضمن اینکه لازم نیست آرو به موشک زمین به زمین برخورد کند بلکه تنها انفجار سرجنگی به شدت انفجاری آن در محدوده‏ای به شعاع 40 تا 50 متری، هر موشک زمین به زمینی را نابود می‏کند.
هر سیستم رادار موشک آرو، همزمان می‏تواند 14 فروند موشک زمین به زمین را با موفقیت رهگیری کرده و به سمت آنها شلیک کند.

اجزاء تشکیل دهنده

* رادار هدفیاب دوربرد Green Pine (کاج سبز)
سیستم رادار پیش اخطار بسیار دوربرد و رادار کنترل آتش «گرین پاین»، ساخت شرکت التای اسرائیل است. (Elta)
این رادار قدرتمند اهداف را به راحتی از فاصله‏ی 500 کیلومتری شناسایی و رهگیری می‏کند. این شناسایی به راحتی شامل اهدافی می‏‎شود که سرعتی بیش از 3000 متر در ثانیه دارند.
رادار Green Pine


این رادار با نام EL/M2090 در فرکانس L-Band کار می‏کند. سیستم کامپیوتری پیچیده‏ی این رادار بر خلاف سیستم دودویی (Binary) از سیستم دهدهی (Decades) استفاده می‏‎کند. این امر، کمک بسیاری به سیستم پیش‏‎اخطار شناسایی اهداف هوایی می‏کند.
صنایع الکترونیک التا (Elta) کمکهای فراوانی به گروه صنایع هواپیمایی اسرائیل (IAI) در طراحی و پیاده‏‎سازی رادار و سیستم کنترل آتش «گرین پاین» نمود.
یک تریلی مخصوص، سیستم رادار شامل قسمت الکترونیکی EM/M-2090 و آنتن مخصوص را حمل می‏کند. در این مجموعه یک سیستم خنک کننده‏ی سیستم‏های الکترونیکی و یک مولد برق AC (ژنراتور) تعبیه شده است.
گرین پاین یک جستجوگر الکترونیکی پیشرفته جهت شناسایی دقیق اجسام دارد. اطلاعات بدست آمده می‏تواند سرعت، ارتفاع و شتاب هدف رهگیری شده باشد. رادار در باند L (L-Band) و فرکانس بین 500 تا 1000 مگاهرتز کار می‏کند. این رادار در قسمت «تولید پارازیت رادار» شرکت التا طراحی و ساخته شده است. این رادار قدرتمند با دقت 4 متر، می‏‎تواند ضدموشک آرو را به سمت هدف رهنمون کند.
این رادار شامل جزئیات زیر است:
* فاز عملیات: L-Band
* عملگر دو حالته – سیستم پیش اخطار و کنترل آتش
* هدفیاب بسیار دوربرد با برد صدها کیلومتر
* شناسایی و رهگیری همزمان 14 موشک زمین به زمین بالستیک
* قابلیت تمیز دادن بین موشک بالستیک، هواپیما یا سایر انواع موشکها
* قابلیت خنثا سازی سیستم ضدعمل الکترونیک (ECCM)
* قابلیت حمل و نقل آسان

گرین پاین در هندوستان
هندوستان دو دستگاه رادار «گرین پاین» جهت سیستم پدافند هوایی و شناسایی موشکهای زمین به زمین سفارش داده است که اولین سیستم در سال 2001 تحویل هندوستان شده است. این رادار دوربرد، اکنون در هند به صورت عملیاتی در آمده و استفاده می‏شود.
سیستم راداری که برای ضدموشک آرو ساخته شده بود، اکنون به عنوان یک رادار چندکاره‏ی دوربرد، با قابلیت حمل و نقل آسان، جهت شناسایی انواع موشکهای زمین به زمین و سایر اهداف هوایی کاربرد دارد.
رادار گرین پاین، یک وسیله دفاعی استراتژیک و بسیار ارزشمند در مرز پرتنش بین هند و پاکستان محسوب می‎شود.
بنا به گفته‎ی وزیر دفاع هند، «این رادار به راحتی توانسته است تمام مراکز مهم نظامی پاکستان بین اسلام‏آباد تا مرز بین دو کشور را کاملن زیر نظر بگیرد. همچنین این رادار در جهت تحت نظر قرار دادن مراکز اتمی پاکستان و شناسایی سایتهای موشکی این کشور، کمک بسیاری به هند کرده است.»

پرتاب کننده‎ی آرو2



جزئیات پرتابگر (لانچر)
* پرتاب اولیه به صورت افقی
* پرتاب به سمت جهت‏های مختلف
* هر لانچر شامل 6 محفظه‏ی نگهدارنده‏ی موشک
* سیستم عیب یاب جهت استفاده‏ی بهینه از سیستم
* زمان پرتاب کم
* قابل حمل و نقل

طراحی و ساخته شده توسط شرکت MLM (وابسته به صنایع هواپمایی اسرائیل)

لانچر به صورت رابطی بین سیستم کنترل آتش FCC یا (Fire Control Center) عمل می‏کند. لانچرها اطلاعات لازم را از FCC دریافت کرده، سپس موشکهای را شلیک می‏کنند.

جزئیات مرکز کنترل پرتابگر (LCC) یا (Launch Control Center)
* مدیریت کدبندی تمام اتوماتیک
* سیستم عیب یاب کامل مجموعه
* اتصال به صورت رادیویی به سایر اجزای سیستم
* قابلیت عیب یابی موشکها
* درجه ی اعتماد بالا؛ (سوئیچ های چندگانه ایمنی جهت جلوگیری از شلیک اشتباه موشک)

مجموعه ی کنترل آتش (Citron Tree Fire Control Center) یا FCC
شرکت اسرائیلی TADIRAN اولین پیمانکار جهت طراحی و تولید سیستم کنترل موسوم به Citron آتش بود. این سیستم که بر روی یک کشنده (کامیون) سوار می شود، وظیفه اش پیاده سازی و انتقال اطلاعات کسب شده توسط رادار آرو و همچنین سایر اطلاعاتی است که به موازات این رادار به سیستم می رسند. (ممکن است اطلاعاتی از موشکهای دشمن توسط رادار هاوک یا پاتریوت دریافت شود و این اطلاعات به موازات اطلاعات کسب شده توسط رادار آرو توسط سیستم کنترل آتش یکپارچه سازی می شوند)
حال این سیگنالهای رسیده در FCC به وسیله ی پردازشگری قدرتمند، مدیریت و یکپارچه می شوند و در نهایت عمل رهگیری موشک زمین به زمین دشمن، با دقت هرچه تمام و کاملن خودکار انجام می شود.
سیستم به گونه ای است که تمامی مراحل، بدون دخالت انسان انجام می گیرد.

سیستم کنترل آتش و مدیریت نبرد، دارای کامپیوترهای ایستگاهی (Workstation) زیر است:
* تطبیق دهنده ی وضعیت آب و هوایی (Sky Situation Coordinator)
* افسر هوشمند (Intelligence Officer)
* افسر تجزیه وتحلیل گر عملیات (Post Mission Analysis Officer)
* افسر منبع اطلاعات و افسر درگیر ارشد (افسر فرمانده پایگاه) (Resource Officer and Senior Engagement Officer)

این کامپیوترهای ایستگاهی که دارای پردازشگرهای 128 بیتی ساخت اینتل می باشند، یک نقشه ی بزرگ الکترونیکی از فضای نبرد را شبیه سازی کرده و بر نمایشگرهای بزرگ 30 اینچی نشان می دهند، اطلاعات را از وضعیت موشکهای بالستیک دشمن استخراج می کنند و بر حسب اولویت در شلیک آرو، آنها را با رنگهای مخصوصی کدبندی کرده و نمایش می دهند.
هنگامی که یک موشک بالستیک شلیک شده، کشف می شود، محل سایت پرتاب کننده ی موشک، وضعیت مکانی موشک (ارتفاع و سرعت)، خط سیر (جغرافیایی) و محل تخمین زده شده جهت اصابت موشک، روی نقشه ی الکترونیکی سیستم به نمایش در می آیند. سپس محل دقیق برخورد آرو با موشک بالستیک براساس خط سیر موشک و اطلاعات بدست آمده از کامپیوتر در اختیار قرار می گیرد. ضمنن تصویر خط سیر موشک بالستیک شلیک شده از محل پرتاب با رنگ خاصی بر روی صفحه، نمایش داده می شود. حال بهترین نقطه جهت رهگیری و ساقط کردن موشک، بر روی صفحه نشان داده می شود. این سیستم بدین طریق، تا 14 موشک بالستیک یا هدف هوایی را می تواند همزمان رهگیری، شناسایی و ساقط کند.

وظائف اصلی سیستم FCC عبارتند از:
* پردازش اطلاعات با کامپیوترهای بسیار قدرتمند
* ارزیابی وضعیت
* بهینه سازی رهگیری موشکها
* کنترل عملیات

جزئیات اصلی سیستم FCC عبارتند از:
* مدیریت عملیات ضدموشکی به صورت کاملن خودکار یا با استفاده از نیروی انسانی
* شبیه سازی همزمان 14 هدف
* طراحی باز سیستم جهت امکان همکاری با دیگر یگانهای پدافند هوایی (Open System Architecture)
* امکان هدایت کردن یا هدایت شدن با سایر سیستم های مشابه (مانند هاوک یا پاتریوت)
* سیستم پیشرفته ی رابطه ی متقابل انسان و ماشین (MMI) یا (Advanced Man Machine Interface) (بر اساس تجربیات بدست آمده از طراحی کابین میگ21 لنسر)
* قابلیت شبیه سازی کامل نقشه ی عملیات
* سیستم ضبط و نمایش عملیات قبلی جهت توجیه (رفع اشکالات و مشاهده ی نواقص)
* قابلیت حمل و نقل



آزمایشهای ارو:
* آزمایش(1): 9 آگوست 1990
آزمایشی جهت صحت عمل سیستم هدایت کننده ی موشک پس از پرتاب.
در این آزمایش چند ثانیه پس از شلیک آرو، با صدور فرمانی از اپراتور زمینی و انفجار موشک در هوا، آزمایش متوقف شد. زیرا موشک از مسیر اصلی خود خارج شده و بیم برخورد آن با مناطق مسکونی می رفت.
دلیل شکست: رادار زمینی موفق به هدایت موشک به سمت هدف نشده بود.

* آزمایش(2): 25 مارس 1991
آزمایش سیستم های موشک حین پرتاب.
این آزمایش بر روی عرشه یک کشتی در دریا انجام شد ولی به دلیل نقص فنی موشک، این آزمایش نیز ناموفق بود.

* آزمایش(3): 31 اکتبر 1991
هدف: سنجش قدرت رهگیری موشک آرو
موشک از روی عرشه ی یک کشتی در دریا با موفقیت پرتاب شد و به همان دلیل آزمایش(2) ناموفق بود.

* آزمایش(4): 23 سپتامبر 1992
آزمایش سیستم های موشک حین پرتاب.
آزمایش مطابق برنامه پیش رفت و موشک آرو به هدف از پیش تعیین شده در آسمان رسید و طبق برنامه 45 ثانیه پس از پرتاب، توانست با موفقیت هدف مورد نظر در آسمان منهدم کند. این آزمایش موفقیت آمیز، منجر به توقف فاز اول آزمایشات شد.

* آزمایش(5): 28 فوریه 1993
هدف: سنجش قدرت رهگیری موشک آرو
موشک موفق شد خود را به نزدیکی هدف مورد نظر برساند و برای اولین بار توانایی رهگیری موشکهای زمین به زمین توسط آرو به اثبات رسید.

* آزمایش(6): 14 جولای 1993
هدف: سنجش قدرت رهگیری موشک آرو
موشک موفق شد خود را به نزدیکی هدف مورد نظر برساند.

* آزمایش(7): 14 اکتبر 1993
هدف: آزمایش کل سیستم
موشک موفق شد خود را به نزدیکی هدف مورد نظر برساند.

آزمایش ( 8 ): 1 مارس 1994
موشک نتوانست پرتاب شود. علت: خرابی کامپیوتر رادار زمینی.

آزمایش (9): 12 ژوئن 1994
آرو با موفقیت توانست موشک هدف را رهگیری و ساقط کند.

آزمایشات آرو2

* آزمایش(1): 30 جولای 1995
این آزمایش به منظور سنجش هدایت پذیری، کنترل و سرعت موشک جدید آرو انجام پذیرفت. این آزمایش بدون وجود یک هدف انجام شد.

* آزمایش(2): 20 فوریه 1996
یک آزمایش موفقیت آمیز دیگر.

* آزمایش(3): 20 آگوست 1996
رهگیری موفق هدف. آرو همچنین باموفقیت هدف مورد نظر خود را منهدم کرد.

* آزمایش(4): 11 مارس 1997
رهگیری موفق هدف. آرو همچنین باموفقیت هدف مورد نظر خود را منهدم کرد.

* آزمایش(5): 20 آگوست 1997
موشک با فرامین ارسال شده از زمین، در هوا منفجر شد. دلیل: نقص فنی در سیستم هدایت موشک.

* آزمایش(6): 14 سپتامبر 1998
موشک به سمت یک هدف مجازی با موفقیت هدایت شد.

* آزمایش(7): 1 نوامبر 1999
هدف: آزمایش کل سیستم
آرو به سمت یک موشک زمین به زمین اسکاد شلیک شد و با موفقیت آن را منهدم کرد.

* آزمایش( 8 ): 14 سپتامبر 2000
آرو به سمت یک موشک Black Sparrow (شبیه ساز موشک اسکاد) که از یک هواپیمای F-15E شلیک شده بود پرتاب شد. آرو هدف را با موفقیت منهدم کرد.
 

* آزمایش(9): 28 آگوست 2001
هدف: آزمایش کل سیستم
آرو به سمت یک موشک Black Sparrow جهت شبیه سازی موشکهای بالستیک، پرتاب شد. رهگیری در فاصله ای بیش از 100 کیلومتر و در ارتفاع بالا، با موفقیت انجام شد. آرو هدف خود را با موفقیت منهدم کرد.

* آزمایش(10): 5 ژانویه ی 2003
هدف: آزمایش کل سیستم بدون رهگیری هدف.
4 موشک آرو به سمت 4 هدف شبیه سازی شده به منظور سنجش کارایی سیستم رهگیر در شرایط پروازی خاص و سنجش پرتابهای مداوم، شلیک شدند.

5 ژانویه 2003 – پایگاه هوایی Palmachim – موشک آرو، هدف خود را بر روی دریای مدیترانه رهگیری می کند
تصویر

* آزمایش(11): 16 دسامبر 2003
آزمایش موشک بهسازی شده که قادر است اهدافی را در ارتفاع بسیار بالا، مورد اصابت قرار دهد.
هدف: سنجش موشک بهسازی شده که در قالب قراردادی با سازنده ی آمریکایی، تولید شده بود.

برخی مشخصات فنی موشک
طول موشک: 7 متر
قطر: 80 سانتی متر
وزن: 1300 کیلوگرم (آرو2)
تعداد مخزن موشک در هر پرتابگر: 6

برخی مشخصات رادار
فرکانس عمل: L-Band
برد: 500 کیلومتر
سرعت هدف: بیش از 3000 متر در ثانیه
دقت رهگیری موشک تا هدف: تا 4 متری هدف

کارایی موشک
سرعت موشک: 9 ماخ
برد موثر: 70 کیلومتر
برد پروازی: 90 کیلومتر
حداقل ارتفاع عمل: 8 کیلومتر
حداکثر ارتفاع عمل: 50 کیلومتر

http://www.army-technology.com/projects/arrow2
http://www.fas.org/spp/starwars/program/arrow.htm
http://www.israeli-weapons.com/weapons/missile_systems/surface_missiles/arrow/Arrow.html