در اوایل جنگ جهانی دوم، آدولف هیتلر رهبر حزب نازی که اشتیاق زیادی به حمله به فرانسه داشت دستور ساخت یک اسلحه ی جدید و قدرتمند را صادر کرد که بتواند در بتن های خط پدافندی موسوم به «ماژینو» در مرز دو کشور نفوذ کرده و آن را نابود کند زیرا این استحکامات تنها مانع فیزیکی مهم بین آن ها و غرب اروپا به شمار می آمد.

image-317-w700

هیتلر در حال تماشای توپ «گوستاو»

در سال ۱۹۴۱، یک سال بعد از اشغال فرانسه توسط آلمانی ها، یک کارخانه ی اسلحه سازی آلمانی به نام «فردریش کراپ اَی جی» ساخت توپی غول پیکر به نام «گوستاو» (Gustav ) را به دستور هیتلر آغاز کرد. این توپ ۴ طبقه با بیش از ۴۷ متر طول و ۱.۳۵۰ تن وزن می توانست گلوله هایی با وزن تقریبی ۵.۰۰۰ کیلوگرم را از لوله ی ۳۰ متری خود شلیک کند.

 

این اسلحه ی مخرب و غول پیکر به صورت مجانی در اختیار ارتش آلمان قرار گرفت تا شرکت اسلحه سازی کراپ مشارکت خود در نبردهای آلمان را نشان دهد. در بهار سال ۱۹۴۲، در محاصره ی شهر سواستوپول در روسیه از این توپ بزرگ رونمایی شد. این توپ با لوله ی خود به قطر ۷۷.۵ متر بیش از ۳۰۰ گلوله را روی این شهر در شبه جزیره ی کریمه فرو ریخت.

german nazi gun-w700

برای نشان دادن بزرگی این توپ، بیش از ۲۲ نفر روی لوله ی آن قرار گرفته اند.

با این وجود، به زودی مقامات ارتش آلمان متوجه نقص های بزرگ این اسلحه ی خارق العاده شدند که برخی از آن ها به شرح زیر بودند:

  • سایز بزرگ این توپ غول پیکر آن را به یک هدف ساده برای بمب افکن های نیروهای متفقین تبدیل می کرد.
  • به خاطر وزن بسیار زیاد تنها با استفاده از یک خط ریلی خاص و پرهزینه امکان انتقال آن وجود داشت و نازی ها برای ساخت این خط ریلی نیز باید مدت زمان زیادی را صرف می کردند.
  • این توپ بزرگ برای انجام عملیات به بیش از ۲.۰۰۰ خدمه نیاز داشت.
  • سر هم کردن ۵ قطعه اصلی این توپ در میدان نبرد ۵ روز  و کالیبره کردن آن نیز ساعت ها زمان می برد.
  • در هر روز تنها ۱۴ گلوله از این توپ شلیک می شد.

به همین دلیل مقامات ارشد نظامی آلمان از توسعه ی توپ گوستاو دست برداشته و بعدها این توپ بدست نیروهای متفقین افتاده و آن را اوراق کردند.